Niemiecki malarz i grafik. Od 1902 uczył się w Akademie für graphische Künste und Buchgewerbe w Lipsku, gdzie od 1907 był uczniem wiedeńskiego prof. Aloisa Kolba i rytownika Petera Palma. W 1912 wyjechał w dłuższą podróż studyjną po południowej i południowo wschodniej Europie oraz Turcji. Następnie kształcił się jeszcze u Franza von Stucka w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Od 1915 służył w armii bawarskiej jako wojenny korespondent i malarz-dokumentalista. Portretował wówczas także księcia Wilhelma von Preusen, któremu udzielał lekcji rysunku. W pierwszych latach po wojnie przebywał w Lipsku, skąd w 1923 przeniósł się do Berlina. W 1945 przeniósł się do Lindau nad Jeziorem Bodeńskim. Swoje prace wystawiał od 1910 r. Malował olejno, pastelem, był autorem licznych grafik, często kolorowanych akwarelą. Obok portretów eleganckich dam i osób ze świata polityki, filmu, sportu i sztuki malował też martwe natury, obrazy o tematyce orientalnej a w późniejszym okresie krajobrazy alpejskie i hiszpańskie. Był również autorem żartobliwych rysunków erotycznych. Jego twórczość określana jest jako sztuka salonowa połączona z nurtem tzw. nowej rzeczowości (Neue Sachlichkeit) a w późnym okresie także z postimpresjonizmem.
Akwaforta, akwatinta barwna; 32 x 27 cm (w świetle p-p)
Sygnowany ołówkiem pod ryciną: Max Brüning
Niemiecki malarz i grafik. Od 1902 uczył się w Akademie für graphische Künste und Buchgewerbe w Lipsku, gdzie od 1907 był uczniem wiedeńskiego prof. Aloisa Kolba i rytownika Petera Palma. W 1912 wyjechał w dłuższą podróż studyjną po południowej i południowo wschodniej Europie oraz Turcji. Następnie kształcił się jeszcze u Franza von Stucka w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Od 1915 służył w armii bawarskiej jako wojenny korespondent i malarz-dokumentalista. Portretował wówczas także księcia Wilhelma von Preusen, któremu udzielał lekcji rysunku. W pierwszych latach po wojnie przebywał w Lipsku, skąd w 1923 przeniósł się do Berlina. W 1945 przeniósł się do Lindau nad Jeziorem Bodeńskim. Swoje prace wystawiał od 1910 r. Malował olejno, pastelem, był autorem licznych grafik, często kolorowanych akwarelą. Obok portretów eleganckich dam i osób ze świata polityki, filmu, sportu i sztuki malował też martwe natury, obrazy o tematyce orientalnej a w późniejszym okresie krajobrazy alpejskie i hiszpańskie. Był również autorem żartobliwych rysunków erotycznych. Jego twórczość określana jest jako sztuka salonowa połączona z nurtem tzw. nowej rzeczowości (Neue Sachlichkeit) a w późnym okresie także z postimpresjonizmem.