Serigrafia na podstawie obrazu Prorok na skale, 1958 r., olej, płótno; 50 x 43 cm, reprodukowanego w Jerzy Nowosielski, Wystawa prof. Jerzego Nowosielskiego w Galerii Zachęta w Warszawie 21.03-27.04.2003.
Jerzy Nowosielski - malarz abstrakcji, martwych natur, portretów, pejzaży, scen rodzajowych i aktów. W 1940 r. wstąpił na wydział Malarstwa Dekoracyjnego Kunstgewerbeschule w Krakowie do prof. S. Kamockiego. Po dwóch latach zrezygnował i przez rok przebywał w Ławrze św. Jana Chrzciciela pod Lwowem gdzie uczył się malowania ikon. Pobyt ten wywarł znaczący wpływ na jego późniejszą twórczość. W roku 1943 powrócił do Krakowa i związał się z kręgiem Grupy Krakowskiej. Po wojnie podjął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach E. Eibischa i H. Rudzkiej-Cybisowej. Przedwojenne wyjazdy do Lwowa zrodziły w nim fascynację prawosławiem i malarstwem ikonowym. Pełne wyzwolenie własnego stylu nastąpiło w roku 1947. Można go nazwać "świadomym prymitywizmem", w którym przedmioty nie tracą swej realności, przez co stają się komunikatywne, pełne wdzięku, emanują specyficznym spokojem i statycznym wyważeniem płócien. Twórczość Nowosielskiego należy do najbardziej oryginalnych zjawisk polskiej sztuki XX wieku. Jej wyróżniającą się cechą jest charakterystyczna podwójność - splot wartości tradycyjnych ze wzorami nowoczesnymi. Czerpanie z malarstwa ikonowego widoczne jest w: sposobie uproszczenia i płaskim traktowaniu postaci, jej wydłużeniu, rytmice graficznego konturu. Dla zwartości budowy obrazu oraz koncentracji na ściśle określonych motywach, eliminuje wszystko, co zbędne, operuje niewielką skalą kolorów. Malarz często wystawiał swoje prace na indywidualnych wystawach w TPSP w Krakowie, ZPAP w Katowicach, Łodzi, Warszawskiej Zachęcie, Wrocławiu, Stanach Zjednoczonych, Lwowie, Lipsku, Wiedniu, Londynie, Rzymie i in.
Serigrafia;
79,2 x 68,5 cm (w świetle oprawy)
Sygnowany p. d.: J. Nowosielski 1998 r oraz p. d.: 28/50
Serigrafia na podstawie obrazu Prorok na skale, 1958 r., olej, płótno; 50 x 43 cm, reprodukowanego w Jerzy Nowosielski, Wystawa prof. Jerzego Nowosielskiego w Galerii Zachęta w Warszawie 21.03-27.04.2003.
Jerzy Nowosielski - malarz abstrakcji, martwych natur, portretów, pejzaży, scen rodzajowych i aktów. W 1940 r. wstąpił na wydział Malarstwa Dekoracyjnego Kunstgewerbeschule w Krakowie do prof. S. Kamockiego. Po dwóch latach zrezygnował i przez rok przebywał w Ławrze św. Jana Chrzciciela pod Lwowem gdzie uczył się malowania ikon. Pobyt ten wywarł znaczący wpływ na jego późniejszą twórczość. W roku 1943 powrócił do Krakowa i związał się z kręgiem Grupy Krakowskiej. Po wojnie podjął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach E. Eibischa i H. Rudzkiej-Cybisowej. Przedwojenne wyjazdy do Lwowa zrodziły w nim fascynację prawosławiem i malarstwem ikonowym. Pełne wyzwolenie własnego stylu nastąpiło w roku 1947. Można go nazwać "świadomym prymitywizmem", w którym przedmioty nie tracą swej realności, przez co stają się komunikatywne, pełne wdzięku, emanują specyficznym spokojem i statycznym wyważeniem płócien. Twórczość Nowosielskiego należy do najbardziej oryginalnych zjawisk polskiej sztuki XX wieku. Jej wyróżniającą się cechą jest charakterystyczna podwójność - splot wartości tradycyjnych ze wzorami nowoczesnymi. Czerpanie z malarstwa ikonowego widoczne jest w: sposobie uproszczenia i płaskim traktowaniu postaci, jej wydłużeniu, rytmice graficznego konturu. Dla zwartości budowy obrazu oraz koncentracji na ściśle określonych motywach, eliminuje wszystko, co zbędne, operuje niewielką skalą kolorów. Malarz często wystawiał swoje prace na indywidualnych wystawach w TPSP w Krakowie, ZPAP w Katowicach, Łodzi, Warszawskiej Zachęcie, Wrocławiu, Stanach Zjednoczonych, Lwowie, Lipsku, Wiedniu, Londynie, Rzymie i in.