W 1921 roku rozpoczął studia malarskie pod kierunkiem prof. Konrada Krzyżanowskiego, a następnie w latach 1923-1928 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1932 Akademia Sztuk Pięknych) w pracowni prof. Tadeusza Pruszkowskiego. W 1925 roku został członkiem Bractwa Świętego Łukasza i wraz z tą grupą artystów uczestniczył w licznych wystawach w Polsce: Warszawa, Poznań, Bydgoszcz, Kraków - od pierwszej wystawy Bractwa w warszawskiej Zachęcie w 1928 do ostatniej przedwojennej - 1939), jak i za granicą, m.in.: w Londynie, Wenecji (Biennale, 1932), Berlinie (Olimpiada, 1936), Genewie, Buffalo, Milwaukee, Baltimore, Cleveland, Syracuse, Chicago, Moskwie, Rydze, Tallinie, Monachium, Frankfurcie nad Menem, Dreźnie, Düsseldorfie, Kolonii, Królewcu, Sztokholmie, Londynie, Manchesterze, Amsterdamie, Pittsburgu, Rapperswilu oraz w Nowym Jorku (Wystawa Światowa, 1939).
W 1946 roku przenosi się na stałe do Wrocławia, wiążąc się jako scenograf z Teatrem Miejskim (obecnie Teatr Polski) i projektując również scenografie dla wrocławskiej Opery, Teatru Współczesnego, Muzycznego, Żydowskiego i Pantomimy. W latach sześćdziesiątych wystawia prace malarskie razem z warszawską grupą Powiśle oraz uczestniczy w wystawach malarzy z kręgu Tadeusza Pruszkowskiego (m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, 1978). W teatrach realizuje m.in. scenografie do: Otella (1961), Volpone (1961), Wizyty starszej pani (1963), Maskarady (1964), 6 lipca (1967), Stanisława i Bogumiła (1966), Kuligu (1966), Sonaty Belzebuba (1968), Hiszpanów w Danii (1968) oraz do Makbeta i Carmen na scenie operowej.
PROJEKT SCENOGRAFII DO II AKTU SONATY BELZEBUBA STANISŁAWA IGNACEGO WITKIEWICZA W TEATRZE POLSKIM WE WROCŁAWIU, 1968
akwarela, gwasz, tusz, ołówek, 20,3 x 33 cm w świetle passe-partout,
p.d. ołówkiem "II akt", na odwrocie notatka kolekcjonerska z informacją o pracy.
W 1921 roku rozpoczął studia malarskie pod kierunkiem prof. Konrada Krzyżanowskiego, a następnie w latach 1923-1928 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1932 Akademia Sztuk Pięknych) w pracowni prof. Tadeusza Pruszkowskiego. W 1925 roku został członkiem Bractwa Świętego Łukasza i wraz z tą grupą artystów uczestniczył w licznych wystawach w Polsce: Warszawa, Poznań, Bydgoszcz, Kraków - od pierwszej wystawy Bractwa w warszawskiej Zachęcie w 1928 do ostatniej przedwojennej - 1939), jak i za granicą, m.in.: w Londynie, Wenecji (Biennale, 1932), Berlinie (Olimpiada, 1936), Genewie, Buffalo, Milwaukee, Baltimore, Cleveland, Syracuse, Chicago, Moskwie, Rydze, Tallinie, Monachium, Frankfurcie nad Menem, Dreźnie, Düsseldorfie, Kolonii, Królewcu, Sztokholmie, Londynie, Manchesterze, Amsterdamie, Pittsburgu, Rapperswilu oraz w Nowym Jorku (Wystawa Światowa, 1939).
W 1946 roku przenosi się na stałe do Wrocławia, wiążąc się jako scenograf z Teatrem Miejskim (obecnie Teatr Polski) i projektując również scenografie dla wrocławskiej Opery, Teatru Współczesnego, Muzycznego, Żydowskiego i Pantomimy. W latach sześćdziesiątych wystawia prace malarskie razem z warszawską grupą Powiśle oraz uczestniczy w wystawach malarzy z kręgu Tadeusza Pruszkowskiego (m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, 1978). W teatrach realizuje m.in. scenografie do: Otella (1961), Volpone (1961), Wizyty starszej pani (1963), Maskarady (1964), 6 lipca (1967), Stanisława i Bogumiła (1966), Kuligu (1966), Sonaty Belzebuba (1968), Hiszpanów w Danii (1968) oraz do Makbeta i Carmen na scenie operowej.