LITERATURA:
- Jan Chwałczyk. Monograficzne ślady przekazów rzeczywistości, Fundacja dla Sztuki Niezidentyfikowanej, Wrocław 2016, repr. s. nlb.
- Przygody z op-artem, Fundacja Stefana Gierowskiego, Warszawa 2017, repr. s. 13.
Studiował w PWSSP we Wrocławiu w latach 1946-1951. Współzałożyciel grupy Poszukiwania Formy i Koloru (1959) i Grupy Wrocławskiej (1962). W latach 70. zajmował się sztuką konceptualną, prowadząc Galerię Informacji Kreatywnej (1972-1975). Organizował sympozja plenerowe i akcje artystyczne, np. Kontrapunkt (1972-1974). Uczestniczył w I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965) i Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach (1966), tworząc obiekty reprezentujące sztukę kinetyczną, w których istotnym elementem był kolor. W drugiej połowie lat 60. problematykę twórczości Chwałczyka zdominowało światło i barwa, zaczął eksperymentować z barwnym cieniem. Od tego czasu, kiedy powstawały „Reproduktory”, „Reprodukcje” czy „Formy przestrzenne”, po obiekty z serii „Ten fantastyczny cień” (2008-2010) oraz realizacje najnowsze, poszukiwania artysty oparte są na wiedzy teoretycznej z zakresu optyki i fizyki oraz teorii barwy.
Jan Chwałczyk podkreślał, że jego twórczość nie ma nic wspólnego z malarstwem, to cień/półcień stwarza gamę kolorystyczną, zaś on sam jest „zwykłym konstruktorem myśli dotyczącej światła”. „Światło wyczyszczone z obcych kontekstów staje się moim tekstem dla filozoficznej spekulacji nazywanej sztuką” – wyznał artysta.
PROJEKT REALIZACYJNY FORMY PRZESTRZENNEJ DLA CHEŁMA, 1978
akryl/PCV, 77 x 77 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: Jan Chwałczyk / 10.X.2015 / wskazówka montażowa
Projekt realizacyjny formy przestrzennej w/g koncepcji zgłoszonej na plenerze w Chełmie pt. „Przestrzenie Miasta” w 1978 r.
LITERATURA:
- Jan Chwałczyk. Monograficzne ślady przekazów rzeczywistości, Fundacja dla Sztuki Niezidentyfikowanej, Wrocław 2016, repr. s. nlb.
- Przygody z op-artem, Fundacja Stefana Gierowskiego, Warszawa 2017, repr. s. 13.
Studiował w PWSSP we Wrocławiu w latach 1946-1951. Współzałożyciel grupy Poszukiwania Formy i Koloru (1959) i Grupy Wrocławskiej (1962). W latach 70. zajmował się sztuką konceptualną, prowadząc Galerię Informacji Kreatywnej (1972-1975). Organizował sympozja plenerowe i akcje artystyczne, np. Kontrapunkt (1972-1974). Uczestniczył w I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965) i Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach (1966), tworząc obiekty reprezentujące sztukę kinetyczną, w których istotnym elementem był kolor. W drugiej połowie lat 60. problematykę twórczości Chwałczyka zdominowało światło i barwa, zaczął eksperymentować z barwnym cieniem. Od tego czasu, kiedy powstawały „Reproduktory”, „Reprodukcje” czy „Formy przestrzenne”, po obiekty z serii „Ten fantastyczny cień” (2008-2010) oraz realizacje najnowsze, poszukiwania artysty oparte są na wiedzy teoretycznej z zakresu optyki i fizyki oraz teorii barwy.
Jan Chwałczyk podkreślał, że jego twórczość nie ma nic wspólnego z malarstwem, to cień/półcień stwarza gamę kolorystyczną, zaś on sam jest „zwykłym konstruktorem myśli dotyczącej światła”. „Światło wyczyszczone z obcych kontekstów staje się moim tekstem dla filozoficznej spekulacji nazywanej sztuką” – wyznał artysta.