Opisywana praca stanowi fragment jednego z projektów polichromii do kościoła Mariackiego w Krakowie. Matejko przez okres dwóch lat (1889-1891) pracował nad malarstwem monumentalnym w kościele Mariackim. Zalicza się je do jednego z największych dokonań artysty w tym zakresie. Malarz był autorem szkiców i projektów, które stały się podstawą polichromii ściany prezbiterium i nawy głównej najbardziej znanego kościoła w Krakowie. Mistrz Matejko tworzył wizerunki aniołów, wykorzystywał w swoje pracy także ornamentykę roślinną i geometryczną, czego prezentowana praca jest doskonałym przykładem. Charakteryzuje się ona również żywą kolorystyką. Według Juliusza Starzyńskiego "Matejko chciał stworzyć malowidła ścienne o oryginalnym wyrazie artystycznym, a jednocześnie zharmonizowane z otoczeniem, w którym znajdowało się arcydzieło Wita Stwosza oraz wspaniałe gotyckie witraże, jak również nie mniej godne uwagi pomniki mieszczańskiej kultury polskiego Odrodzenia. W związku z tym Matejko zaprojektował kartony do szeregu kompozycji dekoracyjnych, śmiało wykorzystując motywy roślinne, przedmiotowe i figuralne, przeważnie zaczerpnięte z tradycji artystycznej wczesnego Odrodzenia polskiego, ale podane w swobodnej interpretacji linearnej i kolorystycznej". Tym samym prace te Starzyński zalicza do jednych z najważniejszych dzieł polskiej sztuki dekoracyjnej. Zwraca jednocześnie uwagę, że prace Matejki były inspiracją dla innych wielkich artystów, takich jak Wyspiański i Mehoffer. W roku powstania prezentowanego projektu Matejko uczestniczył w międzynarodowej wystawie z okazji 50-lecia Verein Berliner Künstler (jego prace znalazły się w międzynarodowej sali najwybitniejszych dzieł). W 1892 roku malarz brał udział w międzynarodowej wystawie sztuki Glaspalast w Monachium czy w Internationale Ausstellung für Musik- und Theaterwesen w Wiedniu. Projekt polichromii stanowi przykład ogromnego wkładu artysty w sztukę dekoracyjną.