Bronisław Gembarzewski w latach 1892-1894 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu oraz w latach 1895-1896 w Conservatoire National des Arts et Metiers w Paryżu. Jednym z jego pedagogów malarskich był Wojciech Gerson. Jako malarz tworzył głównie pejzaże, ale jego prace nie cieszyły się uznaniem krytyków sztuki. Przed I wojną światową zajmował się, wspólnie z E. Krasińskim i S. Patkiem, porządkowaniem zbiorów Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu. W 1914 roku powołany został do Armii Imperium Rosyjskiego, służył jako kapitan wojsk saperskich. W latach 1916-1936 był dyrektorem Muzeum Narodowego w Warszawie, a od 1920 roku został także dyrektorem Muzeum Wojska w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej był krótko więziony na Pawiaku. Po zwolnieniu brał udział w akcji ratowania zabytków Muzeum Wojska w Warszawie. Gembarzewski zorganizował w Muzeum Narodowym w Warszawie Archiwum Ikonograficzne. Był jednym z twórców Muzeum Wojska. W 1929 roku wydał inwentarz zbiorów Muzeum Wojska z XVIII i I poł. XIX w. Organizował liczne wystawy z dziejów Wojska Polskiego. Opracował bibliografię historii wojskowości w Polsce. Zainicjował badania nad dziejami polskiego munduru wojskowego. Opracował kilkadziesiąt tysięcy dokładnych rysunków umundurowania z epoki Księstwa Warszawskiego.
akwarela, papier; 35 x 26,5 cm;
sygnowana po lewej stronie u dołu: BG 1913
po lewej stronie u góry napis: Aleks. Hr. Fredro | Damy i huzary.
po prawej stronie u góry napis: Prolog.
Bronisław Gembarzewski w latach 1892-1894 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu oraz w latach 1895-1896 w Conservatoire National des Arts et Metiers w Paryżu. Jednym z jego pedagogów malarskich był Wojciech Gerson. Jako malarz tworzył głównie pejzaże, ale jego prace nie cieszyły się uznaniem krytyków sztuki. Przed I wojną światową zajmował się, wspólnie z E. Krasińskim i S. Patkiem, porządkowaniem zbiorów Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu. W 1914 roku powołany został do Armii Imperium Rosyjskiego, służył jako kapitan wojsk saperskich. W latach 1916-1936 był dyrektorem Muzeum Narodowego w Warszawie, a od 1920 roku został także dyrektorem Muzeum Wojska w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej był krótko więziony na Pawiaku. Po zwolnieniu brał udział w akcji ratowania zabytków Muzeum Wojska w Warszawie. Gembarzewski zorganizował w Muzeum Narodowym w Warszawie Archiwum Ikonograficzne. Był jednym z twórców Muzeum Wojska. W 1929 roku wydał inwentarz zbiorów Muzeum Wojska z XVIII i I poł. XIX w. Organizował liczne wystawy z dziejów Wojska Polskiego. Opracował bibliografię historii wojskowości w Polsce. Zainicjował badania nad dziejami polskiego munduru wojskowego. Opracował kilkadziesiąt tysięcy dokładnych rysunków umundurowania z epoki Księstwa Warszawskiego.