"Malczewski malował bardzo wiele portretów [...]. Usiłował on niewątpliwie uchwycić w portretach charakterystykę przedstawionej osoby, jej cechy zewnętrzne; często też starał się przekazać coś, co określało jej psychikę i stosunek do świata. Były to portrety na pewno podobne, chociaż - jak wiadomo - nie to jest wyłącznym probierzem ich wartości. Ale artyście w wielu wypadkach nie o to tylko chodziło. W portretach rozwiązywał Malczewski zagadnienia formalne: stosunek postaci do otaczającej ją przestrzeni, budowę kompozycji, problematykę kolorystyczną. Dzięki temu większość portretów przekracza ramy dokumentalne i rozpatrywać się daje w kategorii kompozycji, w których model portretowany staje się jedynie pretekstem do przeprowadzenia przez artystę pewnych koncepcji artystycznych" (J. Puciata-Pawłowska, Jacek Malczewski, Wrocław 1968, s. 212).
Najbardziej znane są malowane przez artystę portrety, w których tłem jest krajobraz lub wnętrze, a osobie portretowanej towarzyszą postacie i przedmioty mające znaczenie symboliczne. Nasze studium portretowe posiada "neutralne" tło, dzięki czemu jeszcze bardziej wyeksponowana jest sylwetka kobiety. Jednolite tło zastosował Malczewski także m.in. w Portrecie córki z ok. 1900 r. (w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu).