Wincenty Wodzinowski ukończył warszawską Szkołę Rysunkową, krakowską Szkołę Sztuk Pięknych oraz monachijską Akademię Sztuk Pięknych. W 1892 r. powrócił do kraju i osiadł pod Krakowem w Swoszowicach. Jego twórczość w pełni dała wyraz fascynacji wsią i życiem z nią związanym. Malarski dorobek Wodzinowskiego zdominowały folklorystyczne sceny rodzajowe malowane swobodnie z charakterystycznym dynamizmem i żywiołowością, przesiąknięte radością życia. Artysta ukazywał wieś polską w konwencji sielanki; postaci roześmianych, zajętych pracą lub odpoczywających chłopów.
Olej, tektura; 68 x 98 cm w świetle ramy
Sygnowany czarnym olejem l. d.: W. Wodzinowski | 1935
Na odwrocie owalna pieczęć: "MAGAZYN PRZYBORÓW MALARSKICH |
R. ALEKSANDROWICZ | KRAKÓW, BASZTOWA 11";
oraz napis ołówkiem (autorski?): Malowałem w (...) | W. Wodzinowski
Wincenty Wodzinowski ukończył warszawską Szkołę Rysunkową, krakowską Szkołę Sztuk Pięknych oraz monachijską Akademię Sztuk Pięknych. W 1892 r. powrócił do kraju i osiadł pod Krakowem w Swoszowicach. Jego twórczość w pełni dała wyraz fascynacji wsią i życiem z nią związanym. Malarski dorobek Wodzinowskiego zdominowały folklorystyczne sceny rodzajowe malowane swobodnie z charakterystycznym dynamizmem i żywiołowością, przesiąknięte radością życia. Artysta ukazywał wieś polską w konwencji sielanki; postaci roześmianych, zajętych pracą lub odpoczywających chłopów.