JERZY MIERZEJEWSKI
Urodził się w 1917 w Krakowie jako drugi syn Jacka Mierzejewskiego (1882-1925) uznanego malarza należącego do grupy Formistów. W latach 1937-1939 studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Mieczysława Kotarbińskiego. Po wojnie zaznaczył się w wielu dziedzinach artystycznych m.in. wspólnie z bratem Andrzejem (1915-1982) również malarzem, założył "Zespół 12", który realizował projekty sztuki użytkowej i dekoracyjnej, głównie gobeliny. Przez szereg lat związany był z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną i Filmową w Łodzi, wykładał rysunek i zagadnienia plastyki w filmie, pełnił funkcje dziekana Wydziału Operatorskiego i Wydziału Reżyserii, a następnie prorektora uczelni. Jednocześnie stale malował i wiele podróżował. Jego twórczość znalazła szczególne uznanie w Holandii, gdzie miał wiele wystaw i prowadził pracownię w Harlemie. Od 1989 mieszkał stale w Warszawie, jego obrazy pokazywane były na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Galerii DAP (1998), w Kordegardzie (2000) i w Muzeum Narodowym w Warszawie (2004). Dwukrotnie otrzymał grant Fundacji Pollock-Krasner w Nowym Jorku (1993, 1996). Otrzymał nagrodę SFP oraz Nagrodę Ministra Kultury. Zmarł 14 czerwca 2012 roku w dniu wernisażu wystawy w Łódzkim Muzeum Kinematografii zorganizowanym z okazji 95-lecia jego urodzin. Malarstwo artysty jest indywidualne, niezwiązane z żadnym kierunkiem artystycznym. Jego dzieła (pejzaże, portrety czy przedstawienia pracowni malarskiej) charakteryzują się geometrycznym porządkiem i surowością kolorystyczną. Jest laureatem m.in. nagrody im. Jana Cybisa za rok 1997. W 2006 został uhonorowany najwyższą godnością akademicką doktoratem honoris causa Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi.
olej/płótno, 139 x 195 cm
sygnowany i datowany l.d.: Jerzy Mierzejewski
JERZY MIERZEJEWSKI
Urodził się w 1917 w Krakowie jako drugi syn Jacka Mierzejewskiego (1882-1925) uznanego malarza należącego do grupy Formistów. W latach 1937-1939 studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Mieczysława Kotarbińskiego. Po wojnie zaznaczył się w wielu dziedzinach artystycznych m.in. wspólnie z bratem Andrzejem (1915-1982) również malarzem, założył "Zespół 12", który realizował projekty sztuki użytkowej i dekoracyjnej, głównie gobeliny. Przez szereg lat związany był z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną i Filmową w Łodzi, wykładał rysunek i zagadnienia plastyki w filmie, pełnił funkcje dziekana Wydziału Operatorskiego i Wydziału Reżyserii, a następnie prorektora uczelni. Jednocześnie stale malował i wiele podróżował. Jego twórczość znalazła szczególne uznanie w Holandii, gdzie miał wiele wystaw i prowadził pracownię w Harlemie. Od 1989 mieszkał stale w Warszawie, jego obrazy pokazywane były na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Galerii DAP (1998), w Kordegardzie (2000) i w Muzeum Narodowym w Warszawie (2004). Dwukrotnie otrzymał grant Fundacji Pollock-Krasner w Nowym Jorku (1993, 1996). Otrzymał nagrodę SFP oraz Nagrodę Ministra Kultury. Zmarł 14 czerwca 2012 roku w dniu wernisażu wystawy w Łódzkim Muzeum Kinematografii zorganizowanym z okazji 95-lecia jego urodzin. Malarstwo artysty jest indywidualne, niezwiązane z żadnym kierunkiem artystycznym. Jego dzieła (pejzaże, portrety czy przedstawienia pracowni malarskiej) charakteryzują się geometrycznym porządkiem i surowością kolorystyczną. Jest laureatem m.in. nagrody im. Jana Cybisa za rok 1997. W 2006 został uhonorowany najwyższą godnością akademicką doktoratem honoris causa Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi.