Béla Czóbel, uczony przez dziadka, rozpoczął karierę artystyczną w 1902 r. w kolonii malarzy Nagybánya (Baia Mare) w Transylwanii. W latach 1902-1903 studiował w Akademii Monachijskiej iw 1903 przeniósł się do Paryża. W Paryżu zamieszkał najpierw w Hotel du Danemark na Montparnasse i studiował w Académie Julian. Każdego lata artysta wraca na Węgry i jest świadkiem francuskiego malarstwa awangardowego. Bela Czobel brał udział w ruchu Fauve i wystawiał obok Deraina, Vlamincka, Braque'a i Matisse'a w Salon d'Automne w 1905. Wystawiał także w Salon des Indépendants od 1906 do 1908, a także w Salon des Tuileries w 1926. W 1909 w Paryżu wstępuje do formacji awangardowej grupy "Ósemka". Artysta przebywając na Węgrzech na początku I wojny światowej i nie mogąc wrócić do swojej paryskiej pracowni, lata wojny do 1919 r.,u spędził w Holandii. W latach 1919-1925 malarz przeniósł się do Berlina, wystawiał m.in. w galerii „Der Sturm”, aw 1925 wrócił do Paryża. W 1940 wyjechał na stałe na Węgry, do Szentendre, gdzie powstało muzeum poświęcone artyście. Dzieło to zostało wykonane przez artystę w latach 1966-1975, kiedy pracował w swojej pracowni przy ulicy Kelenhegyi w Budapeszcie. Malarz przedstawia wnętrze swojej pracowni. Stół zwieńczony wazą znajduje się w centrum kompozycji, po lewej stronie na ziemi stoją obrazy, po prawej widoczna jest deska kreślarska, łukowe okno złożone z czterech okien oświetla pracownię i oferuje wiele znikające punkty kompozycji. Dominująca paleta żółci, błękitów i czerwieni oraz kompozycja złożona z superpozycji wielobarwnych akcentów to charakterystyczne cechy twórczości Beli Czobel z tego okresu. Elise Vignault