Ks. dr Michał Białowąs (1894-1965) - pierwszy polski proboszcz noworudzkiej parafii św. Mikołaja. Po ukończeniu szkół wstąpił do lwowskiego Seminarium Duchownego, od 1914 r. służył w II Brygadzie Legionów pod dowództwem płk. J. Hallera, po odmowie złożenia przysięgi na wierność wojskom austr. ukrywał się i wrócił do seminarium. W 1919 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikary w Żółkwi, a potem w Trembowli. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim, od 1926 r. pracował jako gimnazjalny katecheta w Gródku Jagiellońskim, od 1933 r. w VII Gimnazjum we Lwowie. Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Lwowa udał się do Obydowa. Po ataku Niemiec na ZSRR i po rozpoczęciu pogromów ludności polskiej przez Ukraińską Powstańczą Armię został proboszczem parafii w Kołomyi (woj. stanisławowskie). W 1946 r. wyjechał z parafianami polskimi na Ziemie Odzyskane i początkowo mieszkał w Ścinawie k. Legnicy, następnie został proboszczem parafii św. Mikołaja w Nowej Rudzie.
Ks.
Stanisław Gall, właśc. Stanisław Gała (1865-1942) - polski biskup rzymskokatolicki, doktor filozofii, generał dywizji, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 1919-1933, biskup pomocniczy warszawski w latach 1918-1919 i 1933-1940, administrator apostolski archidiecezji warszawskiej w latach 1940-1942.

Ks. Aleksander Fajęcki (1881-1944) - kanonista, publicysta; po przyjęciu w 1904 r. święceń kapłańskich kontynuował studia teologiczne w Akademii Duchowna w Petersburgu (1906-1910). W latach 1914-1921 był red. WAW, a od 1918 r. pierwszym kanclerzem warszawskiej kurii metropolitalnej. Studiował prawo kanoniczne na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1925 r. uzyskał doktorat. Od 1923 r. proboszcz parafii św. Andrzeja w Warszawie, pełnił także różne funkcje w kurii, m.in. w latach 1942-1944 był wikariuszem generalnym przy bpie Antonim Szlagowskim. Pisał artykuły do WAW, AK i MKW oraz współpracował z Zygmuntem Chełmickim w wydawnictwie Biblioteka Dzieł Chrześcijańskich.

Ks. Aleksander Kakowski (1862-1938) - polski biskup rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita warszawski w latach 1913-1938, prymas Królestwa Polskiego w latach 1925-1938, kardynał prezbiter od 1919 r. Członek Rady Regencyjnej w latach 1917-1918.

Ks. Kazimierz Jan Majdański (1916-2007) - polski biskup rzymskokatolicki, teolog, biskup pomocniczy włocławski w latach 1963-1979, biskup szczecińsko-kamieński w latach 1979-1992, arcybiskup ad personam, od 1992 do 2007 r., arcybiskup senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Kawaler Orderu Orła Białego.

Ks. Henryk Strąkowski (1910-1965) - polski biskup rzymskokatolicki, biblista, w latach 1958-1965 biskup pomocniczy lubelski.

Ks. Antoni Władysław Szlagowski (1864-1956) - polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1928-1956. Po ukończeniu seminarium duchownego w Warszawie, ukończył również (uzyskując tytuł magistra w 1891 r.) Akademię Duchowną w Petersburgu. W 1890 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w warszawskich parafiach świętego Antoniego i świętego Aleksandra, profesorem pisma świętego, patrologii i homiletyki w seminarium duchownym. Wykładał na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Później kontynuował studia w Rzymie (doktorat w 1909 r.), następnie był profesorem i dziekanem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego, w roku akademickim 1927/1928 rektorem, a w roku następnym prorektorem. W 1927 r. otrzymał godność infułata. W 1928 r. mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej i biskupem tytularnym Irenopolis in Cilicia. Sakrę biskupią przyjął w 1928 r. Od 1932 r. w stanie spoczynku. W latach 1942-1946 pełnił funkcję wikariusza kapitulnego archidiecezji warszawskiej. W 1945 r. mianowany arcybiskupem tytularnym Cotyaeum. W latach 1928-1956 pełnił funkcję proboszcza parafii św. Barbary na Koszykach. We wrześniu 1944 r. internowany w Milanówku, gdzie przebywał do śmierci. Wydobył z rąk niem. w czasie powstania serce Chopina. Jego kapelanem od 1942 r. do śmierci był późniejszy infułat Stanisław Markowski (1910-1997).

483
POZNAŃ, WARSZAWA, KRAKÓW, SZCZECIN.

Zestaw autografów i pieczęci osób duchownych: na 4 str. naklejone 12 niewielkich wycinków z autografami: 1) Aleksander Kakowski i sekretarz Nahajewski, 1930; 2) Antoni Szlagowski i sekretarz Nahajewski, 1935; 3) Stanisław Gall i sekretarz Nahajewski, 1929; 4) Stanisław Gall i sekretarz Bronisław Pągowski, 1937; 5) Aleksander Fajęcki; 6) Nahajewski (?) 11 XII 1953; 7) Stanisław Gall i sekretarz V. Colwitz (?), 1927; 8) Aleksander Grabowski i L. Łyczykowski (?), 5 I 1926; 9) Antoni Szlagowski i sekretarz Nahajewski, 28 XII 1931; 10) Antoni Szlagowski i sekretarz Bronisław Pągowski, 21 X 1936; 11) ks. Henryk Strąkowski; 12) ks. Michał Białowąs, 25 I 1918; a także 6 wycinków z pieczęciami: 1) Z Księgozbioru Księdza Wł. Osińskiego; 2) Seminarium Duchowne w Kielcach; 3) Arcybiskup Poznański, Poznań Ostrów Tumski 1; 4) Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie, Warszawa, Miodowa 17; 5) Redakcja i Administracja >>Prawo Kanoniczne<< Kwartalnik, Warszawa, ul. Gwiaździsta 81; 6) Mikołów MCMXXXVIII Nakładem i Drukiem K. Miarki Sp. Wyd.; w prawym dolnym rogu adnotacja: N.B. Autografy ze znalezionej w koszu, porozrywanej książeczki jurysdykcyjnej Ks. dra Z. Wądołowskiego; 4 str., wycinki w st. bdb., niektóre z nierównymi krawędziami i lekkimi zaplamieniami; wymiary arkusza: 210x298 mm; dodatkowo osobna karteczka z autografem Kazimierza Majdańskiego, wymiary: 129x99 mm;

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Ks. dr Michał Białowąs (1894-1965) - pierwszy polski proboszcz noworudzkiej parafii św. Mikołaja. Po ukończeniu szkół wstąpił do lwowskiego Seminarium Duchownego, od 1914 r. służył w II Brygadzie Legionów pod dowództwem płk. J. Hallera, po odmowie złożenia przysięgi na wierność wojskom austr. ukrywał się i wrócił do seminarium. W 1919 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikary w Żółkwi, a potem w Trembowli. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim, od 1926 r. pracował jako gimnazjalny katecheta w Gródku Jagiellońskim, od 1933 r. w VII Gimnazjum we Lwowie. Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Lwowa udał się do Obydowa. Po ataku Niemiec na ZSRR i po rozpoczęciu pogromów ludności polskiej przez Ukraińską Powstańczą Armię został proboszczem parafii w Kołomyi (woj. stanisławowskie). W 1946 r. wyjechał z parafianami polskimi na Ziemie Odzyskane i początkowo mieszkał w Ścinawie k. Legnicy, następnie został proboszczem parafii św. Mikołaja w Nowej Rudzie.
Ks.
Stanisław Gall, właśc. Stanisław Gała (1865-1942) - polski biskup rzymskokatolicki, doktor filozofii, generał dywizji, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 1919-1933, biskup pomocniczy warszawski w latach 1918-1919 i 1933-1940, administrator apostolski archidiecezji warszawskiej w latach 1940-1942.

Ks. Aleksander Fajęcki (1881-1944) - kanonista, publicysta; po przyjęciu w 1904 r. święceń kapłańskich kontynuował studia teologiczne w Akademii Duchowna w Petersburgu (1906-1910). W latach 1914-1921 był red. WAW, a od 1918 r. pierwszym kanclerzem warszawskiej kurii metropolitalnej. Studiował prawo kanoniczne na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1925 r. uzyskał doktorat. Od 1923 r. proboszcz parafii św. Andrzeja w Warszawie, pełnił także różne funkcje w kurii, m.in. w latach 1942-1944 był wikariuszem generalnym przy bpie Antonim Szlagowskim. Pisał artykuły do WAW, AK i MKW oraz współpracował z Zygmuntem Chełmickim w wydawnictwie Biblioteka Dzieł Chrześcijańskich.

Ks. Aleksander Kakowski (1862-1938) - polski biskup rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita warszawski w latach 1913-1938, prymas Królestwa Polskiego w latach 1925-1938, kardynał prezbiter od 1919 r. Członek Rady Regencyjnej w latach 1917-1918.

Ks. Kazimierz Jan Majdański (1916-2007) - polski biskup rzymskokatolicki, teolog, biskup pomocniczy włocławski w latach 1963-1979, biskup szczecińsko-kamieński w latach 1979-1992, arcybiskup ad personam, od 1992 do 2007 r., arcybiskup senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Kawaler Orderu Orła Białego.

Ks. Henryk Strąkowski (1910-1965) - polski biskup rzymskokatolicki, biblista, w latach 1958-1965 biskup pomocniczy lubelski.

Ks. Antoni Władysław Szlagowski (1864-1956) - polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1928-1956. Po ukończeniu seminarium duchownego w Warszawie, ukończył również (uzyskując tytuł magistra w 1891 r.) Akademię Duchowną w Petersburgu. W 1890 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w warszawskich parafiach świętego Antoniego i świętego Aleksandra, profesorem pisma świętego, patrologii i homiletyki w seminarium duchownym. Wykładał na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Później kontynuował studia w Rzymie (doktorat w 1909 r.), następnie był profesorem i dziekanem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego, w roku akademickim 1927/1928 rektorem, a w roku następnym prorektorem. W 1927 r. otrzymał godność infułata. W 1928 r. mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej i biskupem tytularnym Irenopolis in Cilicia. Sakrę biskupią przyjął w 1928 r. Od 1932 r. w stanie spoczynku. W latach 1942-1946 pełnił funkcję wikariusza kapitulnego archidiecezji warszawskiej. W 1945 r. mianowany arcybiskupem tytularnym Cotyaeum. W latach 1928-1956 pełnił funkcję proboszcza parafii św. Barbary na Koszykach. We wrześniu 1944 r. internowany w Milanówku, gdzie przebywał do śmierci. Wydobył z rąk niem. w czasie powstania serce Chopina. Jego kapelanem od 1942 r. do śmierci był późniejszy infułat Stanisław Markowski (1910-1997).