Studiował na krakowskiej ASP w latach 1951-1957. Jego twórczość wpisuje się w nurt abstrakcji geometrycznej i minimalizmu. Artystę interesują przede wszystkim zagadnienia przestrzeni.
W swoich realizacjach opiera się na stałym repertuarze elementów: kole, łuku, będącym wycinkiem koła, i linii prostej. Kałucki analizuje ich relacje na płaszczyźnie obrazu czy też w instalacjach przestrzennych. Media, za pośrednictwem których się wypowiada (malarstwo, rysunek, instalacja), są dla artysty równoważne: "liczy się pewien zamiar, reszta to środki" - mówi. Dla spekulatywnej sztuki Kałuckiego istotna okazuje się również intuicja: "dla mnie pierwszym impulsem do działania, wskazówką przy wyborze drogi postępowania bywa zwykle intuicja".

Prezentowana praca odsyła do instalacji przestrzennej "Poza pierwszym", zrealizowanej w 1996 w Galerii "Potocka" w Krakowie.

Jak pisała Bożena Kowalska: "Pomiędzy malarstwem Kałuckiego a instalacjami sytuuje się, jako odrębna dziedzina twórczości, rysunek. Długo spełniający rolę szkiców pomocniczych do tamtych dwóch dyscyplin - dopiero w 1987 r. zyskał autonomię. Pozostaje bliski malarstwu, bo podobnie jak ono rozgrywa się na płaszczyźnie. Jest jednak równie silnie sprzężony z formami i aranżacjami przestrzennymi, bo wizualnie kojarzy się głównie z nimi. I podobnie jak w realizacjach przestrzennych widać w nim lepiej niż w malarstwie matematyczne podłoże konstruowania przestrzeni" (B. Kowalska, Przestrzenie Jerzego Kałuckiego, Książka ukazała się w związku z przyznaniem Jerzemu Kałuckiemu Nagrody im. Jana Cybisa za rok 2005, Warszawa 2006, s. 62).