Dołączona dokumentacja konserwatorska (Renata i Piotr Lisowscy) oraz ekspertyza dr hab. Anety Pawłowskiej, autorki książki Henryk Weyssenhoff (1859-1922). Zapomniany bard Białorusi, (Warszawa 2006, Wydawnictwo DiG).
"Doskonale jest oddana poszarzała biel śniegu i delikatne beże zdrewniałych roślin. Elementy te są bliskie formalnie i stylistycznie takim pracom Wyssenhoffa jak Krajobraz zimowy (1903/1904) i Pejzaż zimowy (k. XIX w.). Obie prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Inna praca, do której nawiązuje obraz to Drzewa w zimie (ok. 1900 r., Muzeum Okręgowe w Toruniu). Także grupa z zaprzęgiem z postacią myśliwego i psem na drugim planie, choć szkicowa ma w sobie prawdziwą maestrię. Warto też dodać, iż temat sań powraca wielokrotnie w takich pracach jak Śnieg (zw. Rojsty litewskie), czy w rysunkach do powieści myśliwskiej Józefa Weyssenhoffa Soból i panna.
Pierwszoplanowy zaprzęg, choć znacznie bardziej szczegółowo odtworzony jest nieco sztywny i z nieprawidłowo oddaną anatomią konia. Podobnie słabiej namalowany jest towarzyszący tej grupie pies. Jednakże warto dodać, iż właśnie taka grupa postaci (koń ciągnący zaprzęg) ujęta w format kwadratu, znajduje się na zdjęciu przedstawiającym pracownię artysty w dworze w Rusakowiczach (K. Jerzmanowska, Henryk Weyssenhoff 1859-1922. Malarstwo, rysunek, grafika, fragmenty historii rodu, Muzeum Łazienki Królewskie, Stara Kordegarda, Warszawa 1998, s. 8). Obraz [Powrót z polowania] jest przeredagowanym i powiększonym rozwinięciem tejże pracownianej koncepcji. Taka wielokrotna redakcja tych samych motywów była bardzo charakterystyczna dla dojrzałej twórczości Henryka Weyssehoffa, ze względu na olbrzymią popularność jego sztuki w pierwszych dziesięcioleciach XX w.
Praca powstała prawdopodobnie w schyłkowym okresie życia twórcy, gdy na skutek działań wojennych na rodzinnej Mińszczyźnie, przeniósł się do Warszawy. Tam, choć prowadził wciąż ożywione życie artystyczne, czego wyrazem było współtworzenie grupy malarskiej "Pro Arte", jego wypracowane oeuvre pozostało niezmienione.
Obraz był poddany ze względu na znaczne uszkodzenia, pracom konserwatorskim, które choć wykonane z całą starannością i znajomością kunsztu zawsze wiążą się z ingerencją w zamknięty koncept malarski. Prawdopodobnie zniszczenia, a następnie konserwacja są przyczyną słabszej partii malarskiej w centralnej części płótna.
Autentyczność sygnatury "Henryk Weyssenhoff" w prawym dolnym rogu płótna nie budzi zastrzeżeń, ponadto w tym miejscu brak jakiejkolwiek ingerencji konserwatora, co sprawia, iż nieco poblakły podpis jest szczególnie ważki".
olej na płótnie, 57 x 96,5 cm,
sygnowany p.d. "Henryk Weyssenhoff"
Obraz po konserwacji.
Dołączona dokumentacja konserwatorska (Renata i Piotr Lisowscy) oraz ekspertyza dr hab. Anety Pawłowskiej, autorki książki Henryk Weyssenhoff (1859-1922). Zapomniany bard Białorusi, (Warszawa 2006, Wydawnictwo DiG).
"Doskonale jest oddana poszarzała biel śniegu i delikatne beże zdrewniałych roślin. Elementy te są bliskie formalnie i stylistycznie takim pracom Wyssenhoffa jak Krajobraz zimowy (1903/1904) i Pejzaż zimowy (k. XIX w.). Obie prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Inna praca, do której nawiązuje obraz to Drzewa w zimie (ok. 1900 r., Muzeum Okręgowe w Toruniu). Także grupa z zaprzęgiem z postacią myśliwego i psem na drugim planie, choć szkicowa ma w sobie prawdziwą maestrię. Warto też dodać, iż temat sań powraca wielokrotnie w takich pracach jak Śnieg (zw. Rojsty litewskie), czy w rysunkach do powieści myśliwskiej Józefa Weyssenhoffa Soból i panna.
Pierwszoplanowy zaprzęg, choć znacznie bardziej szczegółowo odtworzony jest nieco sztywny i z nieprawidłowo oddaną anatomią konia. Podobnie słabiej namalowany jest towarzyszący tej grupie pies. Jednakże warto dodać, iż właśnie taka grupa postaci (koń ciągnący zaprzęg) ujęta w format kwadratu, znajduje się na zdjęciu przedstawiającym pracownię artysty w dworze w Rusakowiczach (K. Jerzmanowska, Henryk Weyssenhoff 1859-1922. Malarstwo, rysunek, grafika, fragmenty historii rodu, Muzeum Łazienki Królewskie, Stara Kordegarda, Warszawa 1998, s. 8). Obraz [Powrót z polowania] jest przeredagowanym i powiększonym rozwinięciem tejże pracownianej koncepcji. Taka wielokrotna redakcja tych samych motywów była bardzo charakterystyczna dla dojrzałej twórczości Henryka Weyssehoffa, ze względu na olbrzymią popularność jego sztuki w pierwszych dziesięcioleciach XX w.
Praca powstała prawdopodobnie w schyłkowym okresie życia twórcy, gdy na skutek działań wojennych na rodzinnej Mińszczyźnie, przeniósł się do Warszawy. Tam, choć prowadził wciąż ożywione życie artystyczne, czego wyrazem było współtworzenie grupy malarskiej "Pro Arte", jego wypracowane oeuvre pozostało niezmienione.
Obraz był poddany ze względu na znaczne uszkodzenia, pracom konserwatorskim, które choć wykonane z całą starannością i znajomością kunsztu zawsze wiążą się z ingerencją w zamknięty koncept malarski. Prawdopodobnie zniszczenia, a następnie konserwacja są przyczyną słabszej partii malarskiej w centralnej części płótna.
Autentyczność sygnatury "Henryk Weyssenhoff" w prawym dolnym rogu płótna nie budzi zastrzeżeń, ponadto w tym miejscu brak jakiejkolwiek ingerencji konserwatora, co sprawia, iż nieco poblakły podpis jest szczególnie ważki".