Malarz, ilustrator, dekorator, krytyk artystyczny. Pierwszych lekcji rysunku (od 1877 roku) udzielał mu Józef Brandt, który następnie skierował go na dalszą naukę do warszawskiej Klasy Rysunkowej. Tam uczył się u Wojciecha Gersona i Antoniego Kamińskiego. Następnie, w latach 1886-89, kształcił się w akademii monachijskiej u N. Gysisa. Po studiach zamieszkał w Warszawie, skąd wyjeżdżał na studia plenerowe, m.in. na Polesie, Kurpie, Pomorze, Ziemię Chełmińską, w Opoczyńskie i Łowickie. W roku 1902 odbył podróż artystyczną po Europie. Zwiedził wówczas Belgię, Francję, Włochy i Austro-Węgry. W 1906 roku udał się do Wiednia. Należał do TZSP, Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (od 1921), grupy Pro Arte (1922), Grupy Animalistów i Klubu Akwarelistów. Był członkiem Rady IPS. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju, a za granicą wystawiał, m.in. w Chicago w roku 1893 (jego obraz Antek-astronom został wyróżniony i zakupiony do muzeum w St.Louis) i w Paryżu w 1900. Najczęściej malował sceny rodzajowe z życia wsi, pejzaże z różnych stron Polski i martwe natury z kwiatami. Po 1910 roku w jego twórczości dominowała głównie technika akwareli. Prac artysty zachowało się stosunkowo niewiele. Większość jego dorobku spłonęła w czasie Powstania Warszawskiego w 1944 roku. Powrót z pola doskonale wpisuje się w nurt twórczości Kędzierskiego przedstawiającej sceny rodzajowe z codziennych zajęć wieśniaków z ziemi łowickiej, opoczyńskiej czy Polesia, (m.in. W polu (Pieczenie ziemniaków), Powrót z jarmarku, Prządka, Wianie ziarna, Zwózka kory na Polesiu). W namalowanej kompozycji, jadącej drogą polną furze wypełnionej zżętym zbożem i siedzącej na niej wiejskiej dziewczynce, przygląda się stojąca nieopodal pastuszka. W dobrze zaobserwowanej scenie, namalowanej w konwencji realistycznej widoczne są wyra¼ne wpływy impresjonizmu francuskiego, z którym zetknął się Kędzierski podczas swoich studiów w akademii monachijskiej. Uwidaczniają się one w rozjaśnionej palecie barwnej - błękitach, różach, złotawych odcieniach zboża, w refleksach słońca kładących się na białych koszulach postaci czy też niebieskawych cieniach na drodze.
Olej, płótno
36,5 x 78 cm
Sygnowany p.d.: A. Kędzierski | 1890
Malarz, ilustrator, dekorator, krytyk artystyczny. Pierwszych lekcji rysunku (od 1877 roku) udzielał mu Józef Brandt, który następnie skierował go na dalszą naukę do warszawskiej Klasy Rysunkowej. Tam uczył się u Wojciecha Gersona i Antoniego Kamińskiego. Następnie, w latach 1886-89, kształcił się w akademii monachijskiej u N. Gysisa. Po studiach zamieszkał w Warszawie, skąd wyjeżdżał na studia plenerowe, m.in. na Polesie, Kurpie, Pomorze, Ziemię Chełmińską, w Opoczyńskie i Łowickie. W roku 1902 odbył podróż artystyczną po Europie. Zwiedził wówczas Belgię, Francję, Włochy i Austro-Węgry. W 1906 roku udał się do Wiednia. Należał do TZSP, Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (od 1921), grupy Pro Arte (1922), Grupy Animalistów i Klubu Akwarelistów. Był członkiem Rady IPS. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju, a za granicą wystawiał, m.in. w Chicago w roku 1893 (jego obraz Antek-astronom został wyróżniony i zakupiony do muzeum w St.Louis) i w Paryżu w 1900. Najczęściej malował sceny rodzajowe z życia wsi, pejzaże z różnych stron Polski i martwe natury z kwiatami. Po 1910 roku w jego twórczości dominowała głównie technika akwareli. Prac artysty zachowało się stosunkowo niewiele. Większość jego dorobku spłonęła w czasie Powstania Warszawskiego w 1944 roku. Powrót z pola doskonale wpisuje się w nurt twórczości Kędzierskiego przedstawiającej sceny rodzajowe z codziennych zajęć wieśniaków z ziemi łowickiej, opoczyńskiej czy Polesia, (m.in. W polu (Pieczenie ziemniaków), Powrót z jarmarku, Prządka, Wianie ziarna, Zwózka kory na Polesiu). W namalowanej kompozycji, jadącej drogą polną furze wypełnionej zżętym zbożem i siedzącej na niej wiejskiej dziewczynce, przygląda się stojąca nieopodal pastuszka. W dobrze zaobserwowanej scenie, namalowanej w konwencji realistycznej widoczne są wyra¼ne wpływy impresjonizmu francuskiego, z którym zetknął się Kędzierski podczas swoich studiów w akademii monachijskiej. Uwidaczniają się one w rozjaśnionej palecie barwnej - błękitach, różach, złotawych odcieniach zboża, w refleksach słońca kładących się na białych koszulach postaci czy też niebieskawych cieniach na drodze.