Ta rozbudowana scena przedstawia palenie sztandarów utraconych w bitwie pod Berezyną pułków. Zwycięstwo nad Berezyną jest uważane za jeden z największych sukcesów militarnych Napoleona. Wycofująca się spod Moskwy Wielka Armia znalazła się w potrzasku i tylko dzięki mistrzowskim posunięciom cesarza udało jej się przetrwać, a nawet zadać poważny cios Rosjanom. Po zakończonej bitwie, która umożliwiła Francuzom spokojny odwrót, oficerowie wraz z Napoleonem złożyli hołd poległym, paląc sztandary ich pułków. Motyw ten jest jednym z rzadziej pojawiających się u Jerzego Kossaka tematów z wojen napoleońskich.


Nalepka na odwrocie obrazu odnosi się do cyklu wystaw, o których opisał Kazimierz Olszański – znawca twórczości Kossaków: Od r. 1931 w wielu miastach, również i powiatowych, poczęto urządzać wystawy „Trzech Generacji Kossaków“. Organizowane były przez różne regionalne stowarzyszenia społeczne, np. przez oddziały Polskiego Czerwonego Krzyża, na rzecz których przekazywano dochód z tych wystaw. Nie ulega wątpliwości, że za tymi inicjatywami stali sami Kossakowie, Wojciech i Jerzy, w większym jeszcze stopniu ten drugi, którym przyświecał cel głównie propagatorski ich malarstwa w sytuacji ogromnego w tych latach naporu i rozgłośnego reklamowania wszelkich kierunków moderny w sztuce. Pierwsza wystawa Trzech Kossaków, bo tak je wtenczas nazywano, została zorganizowana w r. 1931 w Katowicach, przeniesiona wkrótce do Sosnowca. Dochód z niej przeznaczony był na budowę kościoła garnizonowego i szkolnego w Katowicach. Katowicka „Polonia“ o wystawie pisała: „Posiada ona znaczenie specjalnie wielkie, bo prace Kossaków nie tylko przez swe walory artystyczne, ale i przez treść swoją, swój sentyment i wdzięk budzą i potęgują uczucia polskie, spełniając prócz misji kulturalnej, także misje patriotyczne... Jerzy Kossak, malarz urodzony, naturalny sukcesor dziada i ojca, (...) Jerzy po ojcu odziedziczył również jego brawurę w pracy i sypie obrazami jak z rękawa. Na samej wystawie w Katowicach wystawił 70 prac, przeważnie dużych i wielkich“. (...) Następna wystawa trzech Kossaków została pokazana w r. 1932 w Łodzi, z przeznaczeniem dochodu na PCK. „Całość wystawy przedstawia się bardzo dodatnie i imponująco pisała łódzka prasa. Młodzież szkolna powinna jak najszerzej zaznajomić się z wystawą, gdyż arcydzieła tam zgromadzone ilustrują historię dziejów narodu polskiego“. Na ekspozycji łódzkiej było 79 prac Jerzego (...). Po Łodzi wystawa trzech Kossaków pojechała do Tarnowa (...) a w r. 1932 aż do Stanisławowa, gdzie dochód z niej przeznaczono na pomoc dzieciom bezrobotnych, jak donosił wydrukowany Katalog, i pokazała 87 prac Jerzego. W roku 1933 wystawę trzech Kossaków pokazano we Lwowie, gdzie Jerzy wystawił jeszcze więcej, bo 92 swoje obrazy (...). Jeszcze w tym samym roku wystawa trzech Kossaków zdołała objechać Łowicz, Leszno, Kalisz, Piotrków, Lublin, Przemyśl. (K. Olszański, Jerzy Kossak, Wrocław-Warszawa-Kraków 1992, s. 32-33)

Jerzy Kossak (Kraków 1886 - Kraków 1955)- syn Wojciecha, wnuk Juliusza Kossaków - od wczesnego dzieciństwa malował pod kierunkiem ojca i dziadka. Kontynuator i naśladowca ich sztuki tworzył sceny batalistyczne, historyczne i rodzajowe z wszechobecnym motywem konia. Malował obrazy z powstania listopadowego, wojen napoleońskich oraz wiele scen z wojny 1920 roku. Najbardziej znaną jego kompozycją tego rodzaju był Cud nad Wisłą. Malował też liczne Pogonie i Pościgi ułanów za kozakami, Napady wilków, Polowania i Wesela. Tematyka tych prac sprawia, że stale cieszą się zainteresowaniem zbieraczy i publiczności, zawsze tłumnie odwiedzającej wystawy malarstwa Kossaków.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).