Scena przed szpitalem Salpetiere

Obraz został podarowany przez Jana Lebenstaina francuskiemu lekarzowi prof. Gerardowi des Lauriers, który leczył malarza.


Jan Lebenstein (1930-1999)

Urodził się w 1930 roku w Brześciu Litewskim. Wykształcenie uzyskał w Warszawie na Akademii Sztuk Pięknych (1948-54) pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego. Zadebiutował podczas wystawy “Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale w 1955. W późniejszym czasie był związany z Teatrem na Tarczyńskiej, gdzie odbyła się pierwsza indywidualna wystawa artysty. W 1959 roku otrzymał Grand Prix na 1 Międzynarodowym Biennale Młodych w Paryżu. Od tego momentu żył we Francji, a w 1071 roku, przyjął francuskie obywatelstwo. W 1977 roku odbyła się wystawa jego twórczości w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. W 1976 roku otrzymał wyróżnienie nowojorskiej Fundacji Alfreda Jurzykowskiego, a w 1987 niezależną Nagrodę im. Jana Cybisa. W Polsce ważnym wydarzeniem była wystawa jego prac w Zachęcie w 1992 roku. Za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej został uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski w 1998 roku. Rok przed śmiercią artysty wystawa “Etapy” była pokazywana w Paryżu i w Polsce, stanowiąc podsumowanie dorobku artystycznego artysty. Zmarł w 1999 r w Krakowie.

Głównym tematem twórczości Jana Lebensteina jest człowiek. Inspirował się różnymi mitami, tekstami kultury, chętnie poruszając tematykę tragizmu ludzkiego życia. Często ilustrował apokaliptyczną wizję świata. Kompozycje są tajemnicze z formami figuralnymi i abstrakcyjnymi, a surrealizmowi towarzyszy duża ilość symboli. Można dostrzec inspiracje sztuką Maurice(go?) Utrillo i Wolsa, jednak na polskiej scenie artystycznej, twórczość Jana Lebensteina była nowością i indywidualną propozycją artystyczną.

W latach 70 i 80 artysta zajmował się głównie gwaszem i temperą. W tamtym czasie widoczna w jego twórczości staje się cienka, wijąc się linia, która stała się charakterystycznym elementem twórczości artysty.