Wystawiony na retrospektywną wystawę w Zachęcie w roku 1923 jako nr 163.

Malarz, rysownik i grafik. Studia malarskie rozpoczął w roku 1901 w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, skąd przeniósł się do Akademii Krakowskiej. Tam uczył się pod kierunkiem Teodora Axentowicza i Jana Stanisławskiego. W 1905 wyjechał do Wenecji i Paryża, gdzie uczył się jeszcze w pracowni Lucien Simona. Z okresu I wojny światowej pochodzi teka rysunków i akwarel przedstawiających życie obozowe i portrety żołnierzy. Debiutował na krakowskiej wystawie Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" w roku 1907 i odtąd wiele wystawiał także za granicą (Wiedeń, Berlin, Paryż, Haga). We wrześniu 1939 w obawie przed aresztowaniem wyjechał pod przybranym nazwiskiem Libidowski do Lwowa. Zginął prawdopodobnie w obozie janowskim.

Prezentowany obraz to widok potoku górskiego z wyraźnie zaznaczonym uskokiem w górnej części kompozycji. Roślinność po obu brzegach przy pierwszym wejrzeniu sprawia wrażenie innej strefy klimatycznej. Obraz utrzymany w jasnych, świeżych tonacjach zieleni, malowany jest zdecydowanym pociągnięciami pędzla, co nadaje całości wrażenie ruchu, wręcz szumu płynącego potoku.