Był uczniem i asystentem Władysława Strzemińskiego. W końcu lat 50. odbył typową wówczas drogę polskich malarzy zafascynowanych informelem zainteresowały go możliwości symbolicznego wykorzystania środków ekspresji właściwych malarstwu abstrakcyjnemu. Kierowało nim przekonanie, że "nierzeczywisty" kształt ma w obrazie rację bytu wówczas, gdy zostaje nasycony sensem.
Prezentowane linoryty należą do grupy rzadkich i ciekawych prac artysty.