Tadeusz Kantor w 1955 roku wraz z Marią Jaremą założył Teatr Cricot 2, który przyniósł mu światową sławę. Tworzył w nim szereg przedstawień zaliczanych do klasyki awangardy teatralnej, z których najbardziej znane to "Umarła klasa" i "Wielopole, Wielopole". "Umarła klasa", powstała w 1979 roku, była najważniejszym dziełem w jego twórczości, w którym głównym motywem jest przemijanie oraz historia utrwalona w pamięci. Na przełomie lat 70. i 80. Kantor powrócił - po okresie metaforycznym i informelu - do formuły malarstwa figuratywnego traktowanego bardzo osobiście; z jednej strony jego obrazy zostały "zaludnione" przez postacie z teatru, z drugiej stylistyka jego malarstwa uwarunkowała projekty kostiumów i scenografii. Powstały wówczas m.in. serie "Umarła klasa", "Ci poważni panowie", "Do diabła".
Prace pochodzą z cyklu "Ce messieur serieux".
Prace wystawiane: Presans Polonaise, Centre Pompidou, 1983 r.
Postacie spektaklu Umarła klasa z cyklu Projekty sceniczne - Teatr Cricot
tusz, pastel, papier; 47 x 33 cm
sygn. p.d. TK
Na odwrocie nalepki:
GALERIE DE FRANCE/ 52, RUE DE LA VERRERIE 75004 PARIS/ TEL. 274.38.00/ TADEUSZ KANTOR/ Ressin ref; T.K 10/ 47 x 33 cm/ 13.VI.83
TADEUSZ KANTOR/ Projekty sceniczne/ "Postacie spektaklu/ Umarła klasa" / Teatr Cricot/ Nr 10
oraz pieczątka: Przedmiot nie podlega zakazowi/ wywozu za granicę/ 02.III-913/83/ 13VI 83
tusz, pastel, papier; 47 x 33 cm
sygn. p.d.: tk
Na odwrocie nalepki:
GALERIE DE FRANCE/ 52, RUE DE LA VERRERIE 75004 PARIS/ TEL. 274.38.00/ TADEUSZ KANTOR/ T.N 6/ 47 x 33 cm/ 13.VI.83
TADEUSZ KANTOR/ PROJEKTY SCENICZNE/ "Postacie spektaklu/ Umarła klasa" / Teatr Cricot/ Nr 6
oraz pieczątka: Przedmiot nie podlega zakazowi/ wywozu za granicę/ 02.III-913/83/ 16.VI.83
Tadeusz Kantor w 1955 roku wraz z Marią Jaremą założył Teatr Cricot 2, który przyniósł mu światową sławę. Tworzył w nim szereg przedstawień zaliczanych do klasyki awangardy teatralnej, z których najbardziej znane to "Umarła klasa" i "Wielopole, Wielopole". "Umarła klasa", powstała w 1979 roku, była najważniejszym dziełem w jego twórczości, w którym głównym motywem jest przemijanie oraz historia utrwalona w pamięci. Na przełomie lat 70. i 80. Kantor powrócił - po okresie metaforycznym i informelu - do formuły malarstwa figuratywnego traktowanego bardzo osobiście; z jednej strony jego obrazy zostały "zaludnione" przez postacie z teatru, z drugiej stylistyka jego malarstwa uwarunkowała projekty kostiumów i scenografii. Powstały wówczas m.in. serie "Umarła klasa", "Ci poważni panowie", "Do diabła".
Prace pochodzą z cyklu "Ce messieur serieux".
Prace wystawiane: Presans Polonaise, Centre Pompidou, 1983 r.