"Portret Zosi" to wysokiej klasy dzieło Witkacego. W roku powstania omawianego obrazu artysta opublikował regulamin swojej Firmy Portretowej oraz prezentował prace na Salonie d`Automne w Paryżu i salonie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Jak opisuje Anna Żakiewicz, w tym czasie artysta "eksperymentuje z pigułkami peyotlu [...]. Pod wpływem narkotyków rysuje efektowne, ekspresyjne portrety, na których zaznacza, jakich środków używa". W twórczości portretowej malarza szczególnie datuje się rok 1925. Zrezygnował wówczas z malarstwa olejnego, co tłumaczone jest jego poważnymi kłopotami finansowymi. Portrety, rysowane pastelem na papierze, miały podreperować sytuację materialną artysty. Tak narodził się pomysł Firmy Portretowej "S. I. Witkiewicz". Stworzył jej oryginalny regulamin oraz wyróżnił pięć głównych typów portretów: A, B, C, D i E. "Portret Zosi" zalicza się do kategorii B, charakteryzującej się mocniejszym wydobyciem cech charakterystycznych postaci, zwykle bez stosowania karykatury. Portrety Witkacego były pokazywane na wielu wystawach, stanowią najbardziej rozpoznawalny temat w jego malarstwie.
Portret Zosi Fordanserki, 1928
pastel, papier beżowy; 65 x 48,5 cm;
sygn. l. d.: [w k.:] T.B+a, śr.: Ign. Witkiewicz [w k.:] P.W.m / 1928 VII Nπ28
Literatura: Irena Jakimowicz, Anna Żakiewicz "Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939", Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa, 1990 r., str. 97, poz. 825
"Portret Zosi" to wysokiej klasy dzieło Witkacego. W roku powstania omawianego obrazu artysta opublikował regulamin swojej Firmy Portretowej oraz prezentował prace na Salonie d`Automne w Paryżu i salonie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Jak opisuje Anna Żakiewicz, w tym czasie artysta "eksperymentuje z pigułkami peyotlu [...]. Pod wpływem narkotyków rysuje efektowne, ekspresyjne portrety, na których zaznacza, jakich środków używa". W twórczości portretowej malarza szczególnie datuje się rok 1925. Zrezygnował wówczas z malarstwa olejnego, co tłumaczone jest jego poważnymi kłopotami finansowymi. Portrety, rysowane pastelem na papierze, miały podreperować sytuację materialną artysty. Tak narodził się pomysł Firmy Portretowej "S. I. Witkiewicz". Stworzył jej oryginalny regulamin oraz wyróżnił pięć głównych typów portretów: A, B, C, D i E. "Portret Zosi" zalicza się do kategorii B, charakteryzującej się mocniejszym wydobyciem cech charakterystycznych postaci, zwykle bez stosowania karykatury. Portrety Witkacego były pokazywane na wielu wystawach, stanowią najbardziej rozpoznawalny temat w jego malarstwie.