W roku 1934, na Wystawie Wojciecha Weissa i jego uczniów, w krakowskim TPSP, był eksponowany inny portret Reni przy sztaludze, p.t. Malarka, TPSP, 1934, poz. 44.
Wojciech Weiss kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, z przerwami w latach 1890-1899 u J. Matejki, następnie W. Łuszczkiewicza i J. Fałata, L. Wyczółkowskiego. Dużo podróżował. W latach 1899-1890 studiował w Paryżu, w 1902 roku przebywał we Florencji, potem wyjechał do Rzymu. Od 1907 prowadził wykłady w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (od 1910 jako profesor). Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" oraz wiedeńskiej Secesji. Wiele wystawiał m.in. w TZSP w Warszawie (od 1897), TPSP w Krakowie (od 1898), w Salonie Krywulta, Biennale w Wenecji, Paryżu, Antwerpii, Rzymie i Stanach Zjednoczonych Ameryki. Jego twórczość zaliczana jest do najciekawszej części spuścizny polskiego modernizmu. Malował portrety, akty, pejzaże, martwe natury. Jego malarstwo miało samodzielny wyraz. Wysoko cenił osiągnięcia francuskich realistów, a także symbolistów i ekspresjonistów. Pozostawał wyczulony na kolor, jednocześnie odrzucając impresjonizm, jako jedyny sposób odtwarzania rzeczywistości.
Olej, płótno; 68 x 56 cm
Sygnowany czarnym olejem l. d.: WWeiss
Na odwrocie p. g.: 0677 | WW.
W roku 1934, na Wystawie Wojciecha Weissa i jego uczniów, w krakowskim TPSP, był eksponowany inny portret Reni przy sztaludze, p.t. Malarka, TPSP, 1934, poz. 44.
Wojciech Weiss kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, z przerwami w latach 1890-1899 u J. Matejki, następnie W. Łuszczkiewicza i J. Fałata, L. Wyczółkowskiego. Dużo podróżował. W latach 1899-1890 studiował w Paryżu, w 1902 roku przebywał we Florencji, potem wyjechał do Rzymu. Od 1907 prowadził wykłady w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (od 1910 jako profesor). Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" oraz wiedeńskiej Secesji. Wiele wystawiał m.in. w TZSP w Warszawie (od 1897), TPSP w Krakowie (od 1898), w Salonie Krywulta, Biennale w Wenecji, Paryżu, Antwerpii, Rzymie i Stanach Zjednoczonych Ameryki. Jego twórczość zaliczana jest do najciekawszej części spuścizny polskiego modernizmu. Malował portrety, akty, pejzaże, martwe natury. Jego malarstwo miało samodzielny wyraz. Wysoko cenił osiągnięcia francuskich realistów, a także symbolistów i ekspresjonistów. Pozostawał wyczulony na kolor, jednocześnie odrzucając impresjonizm, jako jedyny sposób odtwarzania rzeczywistości.