Malarz, rysownik, pedagog, związany ze środowiskiem École de Paris, członek ugrupowań Jednoróg i ZPAP. Swą twórczością nawiązywał do nurtu kolorystycznego. Studiował w krakowskiej ASP u J. Malczewskiego i W. Weissa (1912-1920). W latach 1922-1939 przebywał w Paryżu, gdzie aktywnie uczestniczył w tamtejszym życiu artystycznym, wystawiał w Salonach, w galeriach L. Zborowskiego i G. Bernheima. Po powrocie do kraju kierował katedrą rysunku w krakowskiej ASP, po wojnie był rektorem tej uczelni. W latach 1950-1969 uczył malarstwa w ASP w Warszawie. Początkowo interesował się doświadczeniami formistów, w okresie paryskim często nawiązywał do dramatycznej ekspresji malarstwa Soutine`a, by z czasem tworzyć kompozycje, w których zasadniczym elementem konstrukcyjnym stał się kolor. Malował studia portretowe kobiet, serie martwych natur i motywy pejzażowe.

20
Eugeniusz EIBISCH (1895-1987)

Portret żony na niebieskim tle, 1936-1937

olej, płótno, 81,5 x 62,5 cm
sygn. l.d.: Ebiche
Na odwrocie na krośnie drukowane naklejki: Muzeum Narodowe / w Poznaniu / Inw. W (atramentem), nr. 628 (atramentem), Biennale Intarnazionale d`Arte / di Venezia -1962 / 109, Merci Visitate Dogana Italiana q / 76329; na płótnie drukowany nr 103, niebieskim flamastrem 184/69.
Obraz eksponowany na wystawie monograficznej: Eugeniusz Eibisch obrazy olejne i rysunki, Muzeum Narodowe, Warszawa, maj-czerwiec 1967, kat. poz. 8 (reprodukcja czarno-biała).

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Malarz, rysownik, pedagog, związany ze środowiskiem École de Paris, członek ugrupowań Jednoróg i ZPAP. Swą twórczością nawiązywał do nurtu kolorystycznego. Studiował w krakowskiej ASP u J. Malczewskiego i W. Weissa (1912-1920). W latach 1922-1939 przebywał w Paryżu, gdzie aktywnie uczestniczył w tamtejszym życiu artystycznym, wystawiał w Salonach, w galeriach L. Zborowskiego i G. Bernheima. Po powrocie do kraju kierował katedrą rysunku w krakowskiej ASP, po wojnie był rektorem tej uczelni. W latach 1950-1969 uczył malarstwa w ASP w Warszawie. Początkowo interesował się doświadczeniami formistów, w okresie paryskim często nawiązywał do dramatycznej ekspresji malarstwa Soutine`a, by z czasem tworzyć kompozycje, w których zasadniczym elementem konstrukcyjnym stał się kolor. Malował studia portretowe kobiet, serie martwych natur i motywy pejzażowe.