Czołowy reprezentant formistycznej awangardy w latach 1917-1922 oraz nurtu kolorystycznego w latach 30. i 40. XX w. Repertuar tematyczny jego malarstwa obejmował portrety akty, sceny rodzajowe. We wczesnej fazie twórczości na kształtowanie się postawy artystycznej Pronaszki najsilniej oddziałała symbolistyczna sztuka Malczewskiego. W okresie formistycznym czerpane z malarstwa Cézanne`a i estetyki kubizmu inspiracje artysta programowo wiązał z tradycją polskiej sztuki średniowiecznej i podhalańskim malarstwem naiwnym. W 1922 nastąpiła w malarstwie Pronaszki zmiana w sposobie ujmowania kształtu: figury postaci wydobywał delikatny kontur i walorowy modelunek, kolorystyka uległa rozjaśnieniu, kompozycja nabrała dekoracyjnych, linearnych wartości zaakcentowanych przez rytm fałdowania kap; w sposobie upozowania aktów pojawiły się reminiscencje sztuki renesansu. Wciąż powracającym tematem stał się portret żony, dekoracyjnie przestylizowany, niekiedy wpisany w kompozycję wzorzystych tkanin i dywanów zdobiących wnętrze.