Obraz jest podwójnym portretem synów Romana Włodka, właściciela dóbr Dąbrowica koło Bochni i Emilii Amalii z Szujskich - starszego Zdzisława i młodszego Bolesława. Roman Włodek brał udział w Powstaniu Krakowskim 1846 r., był posłem do Rady Państwa w Wiedniu. Zdzisław Włodek (1852 - 1928) pó¼niejszy Marszałek Bocheński i właściciel dóbr Dąbrowica; Bolesław Włodek (1956 - 1936) przedsiębiorca krakowski, właściciel dóbr Sygneczów koło Wieliczki. W 1917 roku obraz był własnością Zdzisława Włodka, w 1938 roku prof. Jana Włodka w Krakowie. Do niedawna depozyt Muzeum Narodowego w Warszawie, oddział Dom Matejki. Bibliografia: J. Wiercińska, Bibliografia [w:] Jan Matejko. Materiały z Sesji naukowej poświęconej twórczości artysty, Warszawa 1957, poz. 1461, F. Kopera, Dzieje malarstwa w Polsce, t. 3, Kraków 1929, s. 244, il.; S. Serafińska, Jan Matejko. Wspomnienia rodzinne, Kraków 1955, s. 87, 613; A. Ryszkiewicz, Polski portret zbiorowy, Wrocław 1961, s.183; Kraków 1917, katalog wystawy w TPSP, s. 21, nr 42; Kraków 1938, katalog wystawy Muzeum Narodowego w Krakowie, s. 19, nr 175Matejko obrazy olejne. Katalog, wyd. Arkady 1993, 73, nr kat. 94
W latach 1852- 1858 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. K. Stattlera i W. Łuszczkiewicza. Naukę kontynuował w Monachium w latach 1859- 1860 u H. Anschütza oraz w Akademii w Wiedniu u C. Rubena (1860r.). Od 1873 r. był dyrektorem SSP w Krakowie, a w 1887 r. został docentem h.c. Uniwersytetu Jagiellońskiego. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. złoty medal w Paryżu w 1865 r. i złoty medal I klasy na Wystawie Światowej w Wiedniu w 1867 r. Odbył wiele podróży, m.in. do Paryża, Wiednia, Turcji, Węgier i Włoch. Od połowy lat 50-tych tworzył głównie obrazy z dziejów ojczystych, poprzedzone wnikliwymi studiami historycznymi i zabytkoznawczymi. Jego obrazy to w większości ogromnych rozmiarów kompozycje o wielkiej sile wyrazu, które cechuje połączenie realistycznej obserwacji i dokumentalnej ścisłości szczegółów z dynamicznymi układami kompozycyjnymi całości obrazu. Jego obrazy przesycone głębokim patriotyzmem, ukazały polskiemu społeczeństwu wizje przeszłości i odegrały dużą rolę w umocnieniu świadomości narodowej. Matejko wykonał jedno z największych dzieł polskiego malarstwa monumentalnego- polichromię w Kościele Mariackim w Krakowie oraz cykl rysunków "Poczet królów i książąt polskich".
olej/płótno, 150 x 111 cm
sygnowany i datowany p. d.: `J. M. 1862`
Obraz jest podwójnym portretem synów Romana Włodka, właściciela dóbr Dąbrowica koło Bochni i Emilii Amalii z Szujskich - starszego Zdzisława i młodszego Bolesława. Roman Włodek brał udział w Powstaniu Krakowskim 1846 r., był posłem do Rady Państwa w Wiedniu. Zdzisław Włodek (1852 - 1928) pó¼niejszy Marszałek Bocheński i właściciel dóbr Dąbrowica; Bolesław Włodek (1956 - 1936) przedsiębiorca krakowski, właściciel dóbr Sygneczów koło Wieliczki. W 1917 roku obraz był własnością Zdzisława Włodka, w 1938 roku prof. Jana Włodka w Krakowie. Do niedawna depozyt Muzeum Narodowego w Warszawie, oddział Dom Matejki. Bibliografia: J. Wiercińska, Bibliografia [w:] Jan Matejko. Materiały z Sesji naukowej poświęconej twórczości artysty, Warszawa 1957, poz. 1461, F. Kopera, Dzieje malarstwa w Polsce, t. 3, Kraków 1929, s. 244, il.; S. Serafińska, Jan Matejko. Wspomnienia rodzinne, Kraków 1955, s. 87, 613; A. Ryszkiewicz, Polski portret zbiorowy, Wrocław 1961, s.183; Kraków 1917, katalog wystawy w TPSP, s. 21, nr 42; Kraków 1938, katalog wystawy Muzeum Narodowego w Krakowie, s. 19, nr 175Matejko obrazy olejne. Katalog, wyd. Arkady 1993, 73, nr kat. 94
W latach 1852- 1858 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. K. Stattlera i W. Łuszczkiewicza. Naukę kontynuował w Monachium w latach 1859- 1860 u H. Anschütza oraz w Akademii w Wiedniu u C. Rubena (1860r.). Od 1873 r. był dyrektorem SSP w Krakowie, a w 1887 r. został docentem h.c. Uniwersytetu Jagiellońskiego. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. złoty medal w Paryżu w 1865 r. i złoty medal I klasy na Wystawie Światowej w Wiedniu w 1867 r. Odbył wiele podróży, m.in. do Paryża, Wiednia, Turcji, Węgier i Włoch. Od połowy lat 50-tych tworzył głównie obrazy z dziejów ojczystych, poprzedzone wnikliwymi studiami historycznymi i zabytkoznawczymi. Jego obrazy to w większości ogromnych rozmiarów kompozycje o wielkiej sile wyrazu, które cechuje połączenie realistycznej obserwacji i dokumentalnej ścisłości szczegółów z dynamicznymi układami kompozycyjnymi całości obrazu. Jego obrazy przesycone głębokim patriotyzmem, ukazały polskiemu społeczeństwu wizje przeszłości i odegrały dużą rolę w umocnieniu świadomości narodowej. Matejko wykonał jedno z największych dzieł polskiego malarstwa monumentalnego- polichromię w Kościele Mariackim w Krakowie oraz cykl rysunków "Poczet królów i książąt polskich".