PROWENIENCJA:
– kolekcja prywatna, Polska
– Dom Aukcyjny Van Ham, 07.10.2020, (pozycja 200) – SØR Rusche Collection
– Galerie Zak | Branicka, Berlin
Michał Jankowski w swoim malarstwie uprawia świadomą grę z tradycją sztuki awangardowej i surrealistycznej. W przypadku prezentowanego obrazu również z mistrzami portretu z kręgu malarstwa holenderskiego, twórczością Andrzeja Wróblewskiego czy popularnymi tradycyjnymi fotografiami monidłami. Artysta ma wysoką świadomość tego, że w dziedzinie sztuki wiele konwencji, nurtów i stylów posiada pewnego rodzaju powtarzalny cykl. Docenia również wiedzę odbiorcy, który dzięki zdobytemu wcześniej doświadczeniu, może w większości przypadków śmiało wymieniać nawiązania, inspiracje, wpływy związane z oglądanym dziełem sztuki. Wydaje się, że artysta stawia pytanie o kondycje sztuki w obliczu popularnego stwierdzenia, że „wszystko już było”. Czy formuła malarstwa, sztuk wizualnych, w takiej sytuacji została wyczerpana? Czy współczesny artysta może być innowacyjny wolny od wszelkich porównań? Portret zdegenerowany (II) może być jednocześnie próbą wyzwolenia się artysty z kręgu nawiązań, próbą zniszczenia obrazu poprzez zastąpienie twarzy sportretowanej kompozycją geometryczną oraz milczącą zgodą na po- wstające w umyśle widza konotacje.
(oprac. na podstawie: zak-branicka.com)
olej, płótno; 60 x 50 cm;
sygn., dat. i opisany na odwrocie: MICHAŁ JANKOWSKI / - PORTRET ZDEGENEROWANY - / (II) / 2011;
na krośnie malarskim nalepka z domu aukcyjnego: Van-Ham oraz SØR Rusche collection.
PROWENIENCJA:
– kolekcja prywatna, Polska
– Dom Aukcyjny Van Ham, 07.10.2020, (pozycja 200) – SØR Rusche Collection
– Galerie Zak | Branicka, Berlin
Michał Jankowski w swoim malarstwie uprawia świadomą grę z tradycją sztuki awangardowej i surrealistycznej. W przypadku prezentowanego obrazu również z mistrzami portretu z kręgu malarstwa holenderskiego, twórczością Andrzeja Wróblewskiego czy popularnymi tradycyjnymi fotografiami monidłami. Artysta ma wysoką świadomość tego, że w dziedzinie sztuki wiele konwencji, nurtów i stylów posiada pewnego rodzaju powtarzalny cykl. Docenia również wiedzę odbiorcy, który dzięki zdobytemu wcześniej doświadczeniu, może w większości przypadków śmiało wymieniać nawiązania, inspiracje, wpływy związane z oglądanym dziełem sztuki. Wydaje się, że artysta stawia pytanie o kondycje sztuki w obliczu popularnego stwierdzenia, że „wszystko już było”. Czy formuła malarstwa, sztuk wizualnych, w takiej sytuacji została wyczerpana? Czy współczesny artysta może być innowacyjny wolny od wszelkich porównań? Portret zdegenerowany (II) może być jednocześnie próbą wyzwolenia się artysty z kręgu nawiązań, próbą zniszczenia obrazu poprzez zastąpienie twarzy sportretowanej kompozycją geometryczną oraz milczącą zgodą na po- wstające w umyśle widza konotacje.
(oprac. na podstawie: zak-branicka.com)