Na początku lat 30. Ivan Babij był już znanym portrecistą w Paryżu i to on otrzymał zlecenie na duży portret 13 członków komitetu autorów Nowej Francuskiej Encyklopedii, wśród których byli poeci Paul Valéry i Georges Duhamel, pisarz Jules Romain, minister edukacji Anatole de Monzie (1876 - 1947). Ten ostatni poznał Babija dzięki rekomendacji Christiana Rakowskiego, przyjaciela Lwa Trockiego, ambasadora ZSRR w Paryżu w latach 1925-27. De Monzie wspomina o tym fakcie we wstępie do małego katalogu wystawy indywidualnej Iwana Babija w Galerii Zak w lutym 1940 r. Natychmiast docenił talent artysty i pomógł mu w podróży do Maghrebu w latach 1938-1939. „Pewnego dnia ten Słowianin – podobnie jak Nietzsche – potrzebował Morza Śródziemnego. Miałem szczęście, że mogłem wprowadzić je na francuską ziemię afrykańską” – napisał de Monzie we wstępie. Wystawa „Maroko i Algieria Babija powracającego z Afryki Północnej” zaprezentowała 46 pejzaży i portretów. Na liście eksponowanych dzieł pod numerem 4 znajduje się „Wielki Marabut Tolga”, a na odwrocie naszego portretu również widnieje numer 4. Prawie wszystkie „afrykańskie dzieła” Babija zostały zakupione. W 1949 roku paryska gazeta Russkaja Mysl (Myśl rosyjska, nr 119) donosiła, że artysta „wyjechał do Argentyny, Belgii i Holandii”. Rozumiejąc znaczenie portretowanej osoby, Babij starannie wpisał jej imię i tytuły. Bractwo Rahmania to ruch suficki, założony pod koniec XVIII wieku w północnej Algierii. W XIX wieku rozszerzył się na całą północną Afryka. Tolga, jedno z najstarszych miast Ziban (oaz u podnóża Sahary) w Algierii, znajduje się 33 km od Biskry, stolicy Ziban. Zaouïa to muzułmańska budowla religijna, która stanowi centrum, wokół którego organizowano bractwo sufickie. Zaouia El-Othmania, „Zavuia Tolgi”, została założona przez szejka Hadż Alego Ibn Othmane Ibn Omara (1814–1857). Zgromadził on do biblioteki blisko 1500 rękopisów, z których najstarszy, egzegeza Koranu, pochodzi z X wieku. Do dziś dnia El-Othmania cieszy się opinią wielkiego ośrodka duchowego i intelektualnego, a Tolga uważana jest za miasto uczonych i oświecenia. Hadż Ben Ali Ben Othmane, przywódca zawoi Tolga w okresie międzywojennym, był potomkiem założyciela. Na portrecie Babija widać, że patrzy on do wewnątrz, a nie na zewnątrz. Jego portret jest bez wątpienia cenny dla historii ruchu sufickiego, a także jako wizerunek postaci religijnej XX wieku. Vita Susak
Olej na płótnie
41 x 32,5 cm
Sygn. l.d. „Chef Zavuia Tolgi I. Babij 1938 Biskra”; Sygn. na odwrocie: „Hadj Ben Ali Ben Otmane. Chef de la Zavuia Tolgi Moudérres de 1re classe Mufti Marabut Chef des Rahmania № 4”
Na początku lat 30. Ivan Babij był już znanym portrecistą w Paryżu i to on otrzymał zlecenie na duży portret 13 członków komitetu autorów Nowej Francuskiej Encyklopedii, wśród których byli poeci Paul Valéry i Georges Duhamel, pisarz Jules Romain, minister edukacji Anatole de Monzie (1876 - 1947). Ten ostatni poznał Babija dzięki rekomendacji Christiana Rakowskiego, przyjaciela Lwa Trockiego, ambasadora ZSRR w Paryżu w latach 1925-27. De Monzie wspomina o tym fakcie we wstępie do małego katalogu wystawy indywidualnej Iwana Babija w Galerii Zak w lutym 1940 r. Natychmiast docenił talent artysty i pomógł mu w podróży do Maghrebu w latach 1938-1939. „Pewnego dnia ten Słowianin – podobnie jak Nietzsche – potrzebował Morza Śródziemnego. Miałem szczęście, że mogłem wprowadzić je na francuską ziemię afrykańską” – napisał de Monzie we wstępie. Wystawa „Maroko i Algieria Babija powracającego z Afryki Północnej” zaprezentowała 46 pejzaży i portretów. Na liście eksponowanych dzieł pod numerem 4 znajduje się „Wielki Marabut Tolga”, a na odwrocie naszego portretu również widnieje numer 4. Prawie wszystkie „afrykańskie dzieła” Babija zostały zakupione. W 1949 roku paryska gazeta Russkaja Mysl (Myśl rosyjska, nr 119) donosiła, że artysta „wyjechał do Argentyny, Belgii i Holandii”. Rozumiejąc znaczenie portretowanej osoby, Babij starannie wpisał jej imię i tytuły. Bractwo Rahmania to ruch suficki, założony pod koniec XVIII wieku w północnej Algierii. W XIX wieku rozszerzył się na całą północną Afryka. Tolga, jedno z najstarszych miast Ziban (oaz u podnóża Sahary) w Algierii, znajduje się 33 km od Biskry, stolicy Ziban. Zaouïa to muzułmańska budowla religijna, która stanowi centrum, wokół którego organizowano bractwo sufickie. Zaouia El-Othmania, „Zavuia Tolgi”, została założona przez szejka Hadż Alego Ibn Othmane Ibn Omara (1814–1857). Zgromadził on do biblioteki blisko 1500 rękopisów, z których najstarszy, egzegeza Koranu, pochodzi z X wieku. Do dziś dnia El-Othmania cieszy się opinią wielkiego ośrodka duchowego i intelektualnego, a Tolga uważana jest za miasto uczonych i oświecenia. Hadż Ben Ali Ben Othmane, przywódca zawoi Tolga w okresie międzywojennym, był potomkiem założyciela. Na portrecie Babija widać, że patrzy on do wewnątrz, a nie na zewnątrz. Jego portret jest bez wątpienia cenny dla historii ruchu sufickiego, a także jako wizerunek postaci religijnej XX wieku. Vita Susak