Charakterystyczny dla twórczości Myjaka motyw głowy pojawił się już w początkowym okresie jego twórczości. Ten przedmiot twórczych zainteresowań rzeźbiarz przekształcał przez lata i poddawał różnym stylistycznym zabiegom. Anna Podsiadły kuratorka wystawy Adam Myjak - Rzeźba, tak pisała o jego pracach: „Przy niezmiennej treści zmianie ulegają działania w obrębie formy. Przemieszcza rysy, deformuje je, poddaje wewnętrznemu wirowi, wtapiając w materię rzeźby blizny i pęknięcia. Innym razem działa powierzchnią wypolerowaną, obłą, gładką. Są to formy zastygłe w momencie metamorfozy przed ostatecznym skrystalizowaniem”.

Dzieła Myjaka nasycone są dużą dozą ekspansywności, bliskie prądowi tzw. Nowej Figuracji lat 70. tworzą cykle o wieloznacznej, aluzyjnej treści, otwartej na interpretacje. Artysta szczególną uwagę zwraca na bryłę i kolor, czyli - jak sam mówi - „skórę rzeźby”. W czasach, kiedy wszystko może być tworzywem, on, tradycyjnie, używa kamienia, gliny, brązu i drewna. Artysta nigdy nie interesował się sztuką zaangażowaną politycznie, pouczającą, ośmieszającą czy krytyczną. W dużej mierze inspiracje czerpał z poezji Stanisława Barańczaka, Adama Zagajewskiego czy Krzysztofa Karaska.