Stanisław Wodzicki przedstawiony jest w mundurze wyższego oficera z okresu Księstwa Warszawskiego. Mundur posiada charakterystyczny, stojący kołnierz w kolorze karmazynowym, obszyty oficerskim wężykiem oraz srebrne epolety wyższego oficera. Na piersi ma przypiętą gwiazdę Orderu Św. Stanisława, a pod mundurem szarfę orderową.
Stanisław Wodzicki (1764 Rogów-1843 Kraków) był konserwatywnym politykiem, przywódcą krakowskiego stronnictwa arystokratycznego, kawalerem Orderu Św. Stanisława. W okresie Księstwa Warszawskiego, od 1809 r., był dyrektorem policji, a w latach 1810-1813 prefektem departamentu krakowskiego. Po ustanowieniu Wolnego Miasta Krakowa został powołany w 1815 r. na urząd prezesa Senatu Rządzącego Rzeczpospolitej Krakowskiej. Funkcję tę pełnił do 1831 r. Po powstaniu listopadowym osiadł w swoim majątku w Niedźwiedziu, gdzie poświęcił się botanice i ogrodnictwu. Współorganizował Towarzystwo Narodowe Krakowskie i Towarzystwo Dobroczynności. Przyczynił się do powstania Kopca Kościuszki i krakowskich plant. Zmarł 14 marca 1843 r. Był portretowany m. in. przez Józefa Brodowskiego, Józefa Peszke i Jana Wojnarskiego.
Stanisław Wodzicki przedstawiony jest w mundurze wyższego oficera z okresu Księstwa Warszawskiego. Mundur posiada charakterystyczny, stojący kołnierz w kolorze karmazynowym, obszyty oficerskim wężykiem oraz srebrne epolety wyższego oficera. Na piersi ma przypiętą gwiazdę Orderu Św. Stanisława, a pod mundurem szarfę orderową.
Stanisław Wodzicki (1764 Rogów-1843 Kraków) był konserwatywnym politykiem, przywódcą krakowskiego stronnictwa arystokratycznego, kawalerem Orderu Św. Stanisława. W okresie Księstwa Warszawskiego, od 1809 r., był dyrektorem policji, a w latach 1810-1813 prefektem departamentu krakowskiego. Po ustanowieniu Wolnego Miasta Krakowa został powołany w 1815 r. na urząd prezesa Senatu Rządzącego Rzeczpospolitej Krakowskiej. Funkcję tę pełnił do 1831 r. Po powstaniu listopadowym osiadł w swoim majątku w Niedźwiedziu, gdzie poświęcił się botanice i ogrodnictwu. Współorganizował Towarzystwo Narodowe Krakowskie i Towarzystwo Dobroczynności. Przyczynił się do powstania Kopca Kościuszki i krakowskich plant. Zmarł 14 marca 1843 r. Był portretowany m. in. przez Józefa Brodowskiego, Józefa Peszke i Jana Wojnarskiego.