Rodziny Bastgenów oraz Albertich były zaprzyjaźnione, ich bliskim znajomym był również Witkacy, który sportretował także właścicielkę prezentowanego obrazu.
Malarz, teoretyk sztuki, pisarz, dramaturg i filozof. Syn Stanisława Witkiewicza - malarza i krytyka sztuki. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Józefa Mehoffera (1905-1909). W tym czasie odbył kilka podróży artystycznych do Włoch, Francji i Niemiec. W 1914 wyjechał do Australii jako członek ekipy etnografa Bronisława Malinowskiego. W latach 1914-1918 przebywał w Petersburgu służąc jako oficer w armii carskiej. Z tego okresu pochodzą jego pierwsze prace pastelowe - portrety i ekspresyjne kompozycje. W latach 1918-1924 należał do grupy "Formiści" malując kompozycje olejne w myśl założeń stworzonej przez siebie teorii "czystej formy". Po 1924 roku twórczość malarską ograniczył do działalności "Firmy portretowej S. I. Witkiewicz" - tworząc pastelowe portrety według regulaminu Firmy w pięciu podstawowych typach: A, B, C, D, E. W latach 1928- 1932 eksperymentował na sobie działanie narkotyków, głównie peyotlu i kokainy. Tworzy prace malarskie w pracowni portretowej, gdzie obowiązywał cennik i wzory do zamówienia kolejnych "odejść" od realizmu portretowanej osoby na rzecz jej artystycznej wizji ekspresjonistycznej. Twórczość portretowa Witkacego była przez długi czas odbierana jako ekstrawagancja artystyczna i osobliwość.
Stanisław Alberti (1895 Kraków - ok. 1940) - prawnik, publicysta, starosta w Bielsku-Białej, pierwszy mąż poetki Kazimiery Alberti, Legionista Piłsudskiego. Doktor prawa, filozofii i historii sztuki. Stracił prawą rękę podczas I wojny światowej. Od roku 1925 publikował w pismach artykuły na tematy tatrzańskie i zakopiańskie (m.in. o teatrze Witkacego, o twórczości Jana Kasprowicza, malarstwie Rafała Malczewskiego). Tłumaczył współczesną literaturę słowiańską - czeską (Karola Capka) i niemiecką (Tomasza Manna) oraz szwedzką (Strindberga). Był przyjacielem rodziny Bunschów. Mieszkał we Lwowie i Dąbrowie Tarnowskiej. W roku 1930 został mianowany starostą w Białej Krakowskiej. W roku 1939 został zmobilizowany jako kapitan rezerwy. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Lwowa. Został rozstrzelany przez NKWD.
Portret z tzw. typu C Firmy Portretowej - bez ceny, wykonywany dla przyjaciół w połączeniu z typem E - czyli portretem o "dowolnej interpretacji psychologicznej" . Malowany pod wpływem kokainy, ale bez alkoholu i papierosów.
PORTRET STANISŁAWA ALBERTIEGO, 1933
Pastel, papier;
62,5 x 47,5 cm w świetle oprawy
Sygnowany p.g.: VI. | l.d: Der Junge Alberti | in seinen | Studienjahre | p.d.: W 22(T.E.) | T.C+Co | 2/VI | NP N? | 1933
Obraz pochodzi od córki Lucjana Bastgena, legionisty, komisarza rządowego w Bielsku-Białej (w latach 1931-1934).
Rodziny Bastgenów oraz Albertich były zaprzyjaźnione, ich bliskim znajomym był również Witkacy, który sportretował także właścicielkę prezentowanego obrazu.
Malarz, teoretyk sztuki, pisarz, dramaturg i filozof. Syn Stanisława Witkiewicza - malarza i krytyka sztuki. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Józefa Mehoffera (1905-1909). W tym czasie odbył kilka podróży artystycznych do Włoch, Francji i Niemiec. W 1914 wyjechał do Australii jako członek ekipy etnografa Bronisława Malinowskiego. W latach 1914-1918 przebywał w Petersburgu służąc jako oficer w armii carskiej. Z tego okresu pochodzą jego pierwsze prace pastelowe - portrety i ekspresyjne kompozycje. W latach 1918-1924 należał do grupy "Formiści" malując kompozycje olejne w myśl założeń stworzonej przez siebie teorii "czystej formy". Po 1924 roku twórczość malarską ograniczył do działalności "Firmy portretowej S. I. Witkiewicz" - tworząc pastelowe portrety według regulaminu Firmy w pięciu podstawowych typach: A, B, C, D, E. W latach 1928- 1932 eksperymentował na sobie działanie narkotyków, głównie peyotlu i kokainy. Tworzy prace malarskie w pracowni portretowej, gdzie obowiązywał cennik i wzory do zamówienia kolejnych "odejść" od realizmu portretowanej osoby na rzecz jej artystycznej wizji ekspresjonistycznej. Twórczość portretowa Witkacego była przez długi czas odbierana jako ekstrawagancja artystyczna i osobliwość.
Stanisław Alberti (1895 Kraków - ok. 1940) - prawnik, publicysta, starosta w Bielsku-Białej, pierwszy mąż poetki Kazimiery Alberti, Legionista Piłsudskiego. Doktor prawa, filozofii i historii sztuki. Stracił prawą rękę podczas I wojny światowej. Od roku 1925 publikował w pismach artykuły na tematy tatrzańskie i zakopiańskie (m.in. o teatrze Witkacego, o twórczości Jana Kasprowicza, malarstwie Rafała Malczewskiego). Tłumaczył współczesną literaturę słowiańską - czeską (Karola Capka) i niemiecką (Tomasza Manna) oraz szwedzką (Strindberga). Był przyjacielem rodziny Bunschów. Mieszkał we Lwowie i Dąbrowie Tarnowskiej. W roku 1930 został mianowany starostą w Białej Krakowskiej. W roku 1939 został zmobilizowany jako kapitan rezerwy. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Lwowa. Został rozstrzelany przez NKWD.
Portret z tzw. typu C Firmy Portretowej - bez ceny, wykonywany dla przyjaciół w połączeniu z typem E - czyli portretem o "dowolnej interpretacji psychologicznej" . Malowany pod wpływem kokainy, ale bez alkoholu i papierosów.