Krzyżanowski, zaliczany do najwybitniejszych reprezentantów sztuki Młodej Polski, był twórcą oryginalnej, ekspresjonistycznej stylistyki malarskiej i znakomitym portrecistą. 
W portretach oddawał przede wszystkim stan psychiczny modela, interesowało go podkreślenie jego indywidualności. W obrazach panuje tajemnicza, niemal nierzeczywista atmosfera, a ciała postaci zdają się być niematerialne, jakby wtopione w mgliste tło. Artysta w centrum zainteresowań stawiał życie wewnętrzne, emocje, reakcje na otaczający świat. Większość tych dzieł odznacza się niemal monochromatyczną gamą barwną, ograniczoną do odcieni czerni, szarości i brązów.