Alfons Karpiński rozpoczął naukę malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego (1891-99). W 1903 r. studiował u A. Ažbégo w Monachium a w l. 1904-07 u K. Pochwalskiego w Wiedniu. Edukację uzupełniał w Paryżu w Académie Willi (1908-12) i Colarossi (1922). Po studiach zamieszkał w Krakowie. Stąd podróżował do Włoch, Paryża, Londynu. W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim. Uczestniczył regularnie w wystawach w kraju i za granicą (m.in. w Stanach Zjednoczonych). Należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, do wiedeńskiej Secesji. W l. 1918-27 był wiceprezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Malował bardzo dużo, początkowo sceny rodzajowe, widoki miejskie i portrety kobiece, które przyniosły mu dużą popularność. Od lat 20-stych jego twórczość zdominowały niezliczone martwe natury o pastelowych barwach i nieco zamglonym, stłumionym świetle.

15
Alfons KARPIŃSKI (1875 - 1961)

PORTRET PANI N., 1917 r.

Olej, tektura; 68,7 x 52 cm
Sygnowany czarnym olejem l. d.: A. Karpiński 1917.
Na odwrocie napis odręczny: "Głowa Kob. P. N. | mal. A. Karpiński Kraków r. 1917 | m. Floriańska 19. III p. 6";
poniżej napis ołówkiem: " nie ... nie werniksować"

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Alfons Karpiński rozpoczął naukę malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego (1891-99). W 1903 r. studiował u A. Ažbégo w Monachium a w l. 1904-07 u K. Pochwalskiego w Wiedniu. Edukację uzupełniał w Paryżu w Académie Willi (1908-12) i Colarossi (1922). Po studiach zamieszkał w Krakowie. Stąd podróżował do Włoch, Paryża, Londynu. W czasie I wojny światowej służył w wojsku austriackim. Uczestniczył regularnie w wystawach w kraju i za granicą (m.in. w Stanach Zjednoczonych). Należał do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, do wiedeńskiej Secesji. W l. 1918-27 był wiceprezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Malował bardzo dużo, początkowo sceny rodzajowe, widoki miejskie i portrety kobiece, które przyniosły mu dużą popularność. Od lat 20-stych jego twórczość zdominowały niezliczone martwe natury o pastelowych barwach i nieco zamglonym, stłumionym świetle.