Malarstwo portretowe stanowi najobszerniejszą i zarazem najciekawszą część artystycznego dorobku Karpińskiego. Interesowała go głównie kobieta - jej twarz, sylwetka, ale także strój, biżuteria. Z grona współczesnych mu portrecistów wyróżniała go umiejętność wychwycenia i zaakcentowania w kobiecej fizjonomii tego, co najpiękniejsze. Stworzył typ portretu, w którym modelka "pozuje przeważnie do połowy, pięknie ubrana. Wszystko jedno, czy to jest modelka czy tzw. dama z towarzystwa, bo tkwi w Karpińskim, nawet wtedy, kiedy maluje osoby z towarzystwa, jakaś chęć, świadomie czy podświadomie, do odkrywania, domyślania się w kobiecie, więcej kokieterii niż duszy, więcej ukrytej namiętności, niż spokoju." (cyt. za M. Bartoszek, Alfons Karpiński 1875-1961, Wystawa w Muzeum Okręgowym w Sandomierzu i Muzeum Regionalnym w Stalowej, Woli, 2001-2002, Sandomierz 2001, s. 23.
Pastel, papier naklejony na tekturę; 50 x 43 cm
Sygnowany l. d.: a. karpiński
Na odwrocie p. g. owalna pieczęć: MAGAZYN [PRZYBORÓW MALARSKICH] |
R. ALEKSANDROWICZ | KRAKÓW, UL. BASZTOWA 14
Malarstwo portretowe stanowi najobszerniejszą i zarazem najciekawszą część artystycznego dorobku Karpińskiego. Interesowała go głównie kobieta - jej twarz, sylwetka, ale także strój, biżuteria. Z grona współczesnych mu portrecistów wyróżniała go umiejętność wychwycenia i zaakcentowania w kobiecej fizjonomii tego, co najpiękniejsze. Stworzył typ portretu, w którym modelka "pozuje przeważnie do połowy, pięknie ubrana. Wszystko jedno, czy to jest modelka czy tzw. dama z towarzystwa, bo tkwi w Karpińskim, nawet wtedy, kiedy maluje osoby z towarzystwa, jakaś chęć, świadomie czy podświadomie, do odkrywania, domyślania się w kobiecie, więcej kokieterii niż duszy, więcej ukrytej namiętności, niż spokoju." (cyt. za M. Bartoszek, Alfons Karpiński 1875-1961, Wystawa w Muzeum Okręgowym w Sandomierzu i Muzeum Regionalnym w Stalowej, Woli, 2001-2002, Sandomierz 2001, s. 23.