Porównanie obrazu z zachowanymi w Muzeum Narodowym w Warszawie portretami autorstwa Józefa Simmlera (1823-1868) nie pozwala uznać rzeczonego portretu za pracę tego słynnego warszawskiego portrecisty. Simmler, uczeń akademii drezdeńskiej i monachijskiej, słynął z doskonałości wykończenia malarskiego swych obrazów, z tego co nazywano w XIX wieku terminem fini. Nie sposób w jego obrazach o gładkiej jak lustro powierzchni prześledzić dukt pędzla i dociec, w jaki sposób został uzyskany efekt gładkości jedwabnej tkaniny, czy misterny rysunek koronek. Józef Simmler namalował ok. 1860 Portret Henrietty Wilhelminy z Wernerów Schlosserowej (1803 -1865). Obraz ten przedstawiający starszą damę, był prezentowany na wystawie monograficznej artysty w Muzeum Narodowym w Warszawie w r. 1979, opracowanej przez T. Jaroszewskiego i E. Charazińską, (i figuruje w katalogu pod poz. 49). Nadto przedstawiona młoda kobieta ma nienaturalnie nieruchome spojrzenie, które odejmuje jej wdzięku, tak charakterystycznego dla młodych dam portretowanych przez Simmlera. Prezentowany portret mający cechy malarstwa około połowy XIX wieku, zwłaszcza kostiumologicznie, można jedynie uznać za dzieło tego czasu.