"Kompozycja choć niewielka rysowana jest bezbłędnie, proporcje kompozycji są harmonijne. Niewykluczone, że kształt obrysu-tondo-było wynikiem wyboru, wykadrowania części z całości kompozycji, za czym przemawia detal na piersi. Ujęcie portretowanej jest niejako z dołu, artysta siedzi niżej, modelka nieco wyżej stąd zapewne ujęcie jej popiersia nieco monumentalne. Malarz doskonale uchwycił charakterystyczne cechy modelki dystans, zamknięcie, wyniosłość być może podyktowane skrępowaniem... Taki pogłębiony psychologicznie, dojrzały portret pojawia się w twórczości artysty po raz pierwszy w okresie paryskim ok. 1893. Odtąd w jego sztuce portret pojawi się już na stałe i niezmiennie będzie on rysowany lub malowany z modela..." z opinii Marty Romanowskiej, luty 2017 r.
Obraz prezentowany na wystawie: "Wyspiański" Wystawa w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli (listopad-grudzień 2017) oraz w Muzeum Okręgowym w Toruniu (czerwiec-sierpień 2018).
Stanisław WYSPIAŃSKI (1869-1907)
Uczył się u Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Początkowo malował olejno, później niemal wyłącznie pastelami, tworząc głównie portrety i pejzaże. Zajmował się też projektowaniem witraży, grafiką, rzeźbą, rzemiosłem artystycznym, wykonywał polichromię ścienną, ilustrował i zdobił książki. Inscenizował własne dramaty oraz sztuki innych autorów, projektował kostiumy i dekoracje teatralne. Prowadził katedrę malarstwa dekoracyjnego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był czołową postacią Młodej Polski, uznawanym za autorytet i duchowego wodza swego pokolenia.
Wpisany w koło-tondo, 1895(?), ołówek, akwarela, karton, średnica 17,9 cm,
sygn. ołówkiem (?) monogramem wiązanym SW wzdłuż dolnej krawędzi kompozycji, na ramieniu portretowanej, blisko linii ołówkowego obrysu. Poprzedzony najprawdopodobniej datą.
"Kompozycja choć niewielka rysowana jest bezbłędnie, proporcje kompozycji są harmonijne. Niewykluczone, że kształt obrysu-tondo-było wynikiem wyboru, wykadrowania części z całości kompozycji, za czym przemawia detal na piersi. Ujęcie portretowanej jest niejako z dołu, artysta siedzi niżej, modelka nieco wyżej stąd zapewne ujęcie jej popiersia nieco monumentalne. Malarz doskonale uchwycił charakterystyczne cechy modelki dystans, zamknięcie, wyniosłość być może podyktowane skrępowaniem... Taki pogłębiony psychologicznie, dojrzały portret pojawia się w twórczości artysty po raz pierwszy w okresie paryskim ok. 1893. Odtąd w jego sztuce portret pojawi się już na stałe i niezmiennie będzie on rysowany lub malowany z modela..." z opinii Marty Romanowskiej, luty 2017 r.
Obraz prezentowany na wystawie: "Wyspiański" Wystawa w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli (listopad-grudzień 2017) oraz w Muzeum Okręgowym w Toruniu (czerwiec-sierpień 2018).
Stanisław WYSPIAŃSKI (1869-1907)
Uczył się u Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Początkowo malował olejno, później niemal wyłącznie pastelami, tworząc głównie portrety i pejzaże. Zajmował się też projektowaniem witraży, grafiką, rzeźbą, rzemiosłem artystycznym, wykonywał polichromię ścienną, ilustrował i zdobił książki. Inscenizował własne dramaty oraz sztuki innych autorów, projektował kostiumy i dekoracje teatralne. Prowadził katedrę malarstwa dekoracyjnego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był czołową postacią Młodej Polski, uznawanym za autorytet i duchowego wodza swego pokolenia.