Malarz, dekorator i scenograf teatralny związany z Wilnem. W młodości opanował warsztat stolarski; wywieziony do Niemiec w czasie I wojny światowej pracował jako górnik w Nadrenii. Po powrocie do rodzimego Wilna podjął pracę dekoratora w teatrze. Za sprawą scenografa W. Czechowicza, rozpoczął naukę w kierowanej przez Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków Szkole Rysunkowej. Postawa artystyczna Karnieja ukształtowała się pod wpływem Sleńdzińskiego, twórcy wileńskiej "szkoły nowego klasycyzmu". Młody artysta zadebiutował w 1921 jako malarz i został członkiem WTAP. W 1931 uczestniczył w międzynarodowej wystawie zorganizowanej przez Carnegie Institute w Pittsburgu. W 1932 przeniósł się do Torunia, gdzie w l. 1932-1934 pracował jako scenograf teatralny; wstąpił też do ugrupowania "Konfraternia artystów". Znany był przede wszystkim jako portrecista, twórca wizerunków dzieci. Oferowana praca jest charakterystyczna dla stosowanej przez Karnieja stylistyki transponującej wzory włoskiego quattrocenta, eksponującej walory linii, światłocieniowego modelunku i gładkiej faktury.