Wobec skończenie pięknego dzieła sztuki odczuwa się wrażenie zachwytu, płynące z nagromadzonych w niem pierwiastków estetycznych. Dzieło przemawia całokształtem włożonych weń usiłowań, na które się składają i talent, i praca, i wiedza nabyta, i owo harmonijne zrównoważenie użytych środków w dążności do zamierzonego celu. Wtedy zachwycamy się danym utworem jako artystyczną i estetyczną całością, jako czemś tak doskonałem, że ustępuje na plan dalszy konieczność podkreślania talentu jego twórcy – czujemy bowiem, że twórczość ta jest mistrzowska. Talent Czachórskiego, jeśli nie manifestował się wyrazem silnej indywidualności, to miał natomiast rzadko napotykaną cechę możności tworzenia znakomitych dzieł sztuki – sztuki, której podłożem jest piękno, szlachetność, wdzięk, doskonałość formy.
H. Piątkowski, Władysław Czachórski, Monografie Artystyczne, Tom XI Nakład Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1927 s. 5-6

02
Władysław CZACHÓRSKI (1850 Lublin - 1911 Monachium)

PORTRET MŁODEJ DAMY

ołówek, kredki, pastel, papier
36,5 x 29,7 cm (w świetle owalnego passe-partout)
sygn. u dołu: Czachórski
Na odwrocie, centralnie, nieczytelna pieczęć lakowa; z lewej pieczęć: PRACOWNIA K[ONSERW]ACJI PAPIERU | Muzeum Narodowego | we Wrocławiu; z prawej fragment nalepki warszawskiego domu aukcyjnego.

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Wobec skończenie pięknego dzieła sztuki odczuwa się wrażenie zachwytu, płynące z nagromadzonych w niem pierwiastków estetycznych. Dzieło przemawia całokształtem włożonych weń usiłowań, na które się składają i talent, i praca, i wiedza nabyta, i owo harmonijne zrównoważenie użytych środków w dążności do zamierzonego celu. Wtedy zachwycamy się danym utworem jako artystyczną i estetyczną całością, jako czemś tak doskonałem, że ustępuje na plan dalszy konieczność podkreślania talentu jego twórcy – czujemy bowiem, że twórczość ta jest mistrzowska. Talent Czachórskiego, jeśli nie manifestował się wyrazem silnej indywidualności, to miał natomiast rzadko napotykaną cechę możności tworzenia znakomitych dzieł sztuki – sztuki, której podłożem jest piękno, szlachetność, wdzięk, doskonałość formy.
H. Piątkowski, Władysław Czachórski, Monografie Artystyczne, Tom XI Nakład Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1927 s. 5-6