Praca opatrzona opinią Tadeusza Chruścickiego i Zofii Gołubiew z Fundacji Monumentis Patriae w Krakowie z 1996 roku. W opinii Tadeusza Chruścickiego i Zofii Gołubiew jest wielce prawdopodobne, iż powyższy obraz to autoportret artysty z końcowego okresu jego pobytu w gimnazjum i na uniwersytecie w Charkowie, lub z początkowego okresu jego studiów w Akademii Petersburskiej. "Na to, że jest to autoportret wskazuje charakterystyczne upozowanie modela, 3/4 w prawo, najczęstsza pozycja przy autoportretowaniu, powtórzona zresztą przez Siemiradzkiego na późniejszym (w wieku ok. 40-50 lat) autoportrecie olejnym (nie sygnowanym i nie datowanym) w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, nr inw. 311001. Identyczne upozowanie, zbliżony bieg linii określający owal twarzy, elementy rysów twarzy pozwalają przyjąć, że mimo wyraźnych początków otyłości na portrecie olejnym chodzi o tę sama osobę po upływie pewnego czasu". (Fragment opinii Tadeusza Chruścickiego i Zofii Gołubiew z 1996).
Urodził się w majątku Pieczeniegi w pobliżu Charkowa. Już w gimnazjum pobierał lekcje rysunku u Dymitra Bezperczego. Studia artystyczne odbył w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem Bogdana Willewaldego i Karla Weniga. W 1872 roku, po krótkim pobycie w Krakowie i w Monachium osiadł na stałe w Rzymie. Jego willa przy via Gaeta stała się ośrodkiem kultury polskiej w Wiecznym Mieście. Artysta zdobywał medale i wyróżnienia na wielu wystawach - w Wiedniu, Paryżu, Rzymie, Berlinie czy Petersburgu.
kredka, gwasz, tektura, 25 x 18,7 cm,
sygn. p. d.: H. Siemiradzki.
Praca opatrzona opinią Tadeusza Chruścickiego i Zofii Gołubiew z Fundacji Monumentis Patriae w Krakowie z 1996 roku. W opinii Tadeusza Chruścickiego i Zofii Gołubiew jest wielce prawdopodobne, iż powyższy obraz to autoportret artysty z końcowego okresu jego pobytu w gimnazjum i na uniwersytecie w Charkowie, lub z początkowego okresu jego studiów w Akademii Petersburskiej. "Na to, że jest to autoportret wskazuje charakterystyczne upozowanie modela, 3/4 w prawo, najczęstsza pozycja przy autoportretowaniu, powtórzona zresztą przez Siemiradzkiego na późniejszym (w wieku ok. 40-50 lat) autoportrecie olejnym (nie sygnowanym i nie datowanym) w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, nr inw. 311001. Identyczne upozowanie, zbliżony bieg linii określający owal twarzy, elementy rysów twarzy pozwalają przyjąć, że mimo wyraźnych początków otyłości na portrecie olejnym chodzi o tę sama osobę po upływie pewnego czasu". (Fragment opinii Tadeusza Chruścickiego i Zofii Gołubiew z 1996).
Urodził się w majątku Pieczeniegi w pobliżu Charkowa. Już w gimnazjum pobierał lekcje rysunku u Dymitra Bezperczego. Studia artystyczne odbył w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem Bogdana Willewaldego i Karla Weniga. W 1872 roku, po krótkim pobycie w Krakowie i w Monachium osiadł na stałe w Rzymie. Jego willa przy via Gaeta stała się ośrodkiem kultury polskiej w Wiecznym Mieście. Artysta zdobywał medale i wyróżnienia na wielu wystawach - w Wiedniu, Paryżu, Rzymie, Berlinie czy Petersburgu.