Wystawiany:
- „Król Stanisław Leszczyński w Gdańsku 1733–1734”, Ratusz Głównego Miasta Gdańska, 27.05.2014–02.11.2014

Pochodzenie:
- Kolekcja rodziny Wielopolskich.
- Kolekcja prywatna, Polska

Portret przedstawia otyłego mężczyznę odzianego w szustokor (justaucorps), zwróconego w twarzą w kierunku widza. Na głowie wielka wysoka fryzowana peruka, zakrywająca uszy i zawiązana po lewej stronie na końcu w węzeł, której geneza sięga dworu Ludwika XIV. Ten typ peruki powstał ok. 1690 roku zwany był allonge. Tą z portretu zwano allonge z wezłem (węzeł –zopf) w kolorze białym. To ważne również w datowaniu, bowiem peruki białe tego typu to okres do lat 30. XVIII wieku. Kołnierz koszuli przy szyi zakończony koronką (…) Omawiany portret pochodzi z wczesnego okresu twórczości malarza, ok. 1730 roku. Żywość wyrazu i lekkość pędzla wskazują na związki z malarstwem francuskim François de Troy oraz Nicolas de Largillier.

Fragment ekspertyzy p. dr Beaty Purc-Stępniak z 2013 r.

091
Augustyn MIRYS (1700 Francja - 1790 Nowe Miasto)

Portret mężczyzny, około 1730 r.

olej, płótno, 66 × 55 cm

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Wystawiany:
- „Król Stanisław Leszczyński w Gdańsku 1733–1734”, Ratusz Głównego Miasta Gdańska, 27.05.2014–02.11.2014

Pochodzenie:
- Kolekcja rodziny Wielopolskich.
- Kolekcja prywatna, Polska

Portret przedstawia otyłego mężczyznę odzianego w szustokor (justaucorps), zwróconego w twarzą w kierunku widza. Na głowie wielka wysoka fryzowana peruka, zakrywająca uszy i zawiązana po lewej stronie na końcu w węzeł, której geneza sięga dworu Ludwika XIV. Ten typ peruki powstał ok. 1690 roku zwany był allonge. Tą z portretu zwano allonge z wezłem (węzeł –zopf) w kolorze białym. To ważne również w datowaniu, bowiem peruki białe tego typu to okres do lat 30. XVIII wieku. Kołnierz koszuli przy szyi zakończony koronką (…) Omawiany portret pochodzi z wczesnego okresu twórczości malarza, ok. 1730 roku. Żywość wyrazu i lekkość pędzla wskazują na związki z malarstwem francuskim François de Troy oraz Nicolas de Largillier.

Fragment ekspertyzy p. dr Beaty Purc-Stępniak z 2013 r.