Tadeusz Ajdukiewicz był artystą związanym z mecenatem arystokracji i dworów panujących; w tych kręgach zrobił prawdziwą karierę, a jego obrazy podobały się powszechnie. Studia malarskie rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Później kształcił się jeszcze w Wiedniu oraz w Monachium - w Akademii i w pracowni Józefa Brandta. Po studiach przez kilka lat jeździł po polskich dworach kresowych i malował portrety. Około 1877 wyjechał do Paryża, skąd, wraz z Władysławem Branickim wyjechał w - ważną dla jego przyszłej twórczości - podróż na Bliski Wschód. Około roku 1882 zamieszkał w Wiedniu, zajął pracownię po Hansie Makarcie, malując dla dworu cesarskiego i arystokracji. W 1893 bawił w Londynie, gdzie, m.in. portretował księcia Walii, w 1894 pracował na dworze sułtańskim w Konstantynopolu, następnie także w Sofii, Petersburgu i Bukareszcie. W Rumunii osiadł na dłużej jako malarz nadworny Karola I. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do kraju i, mimo starszego wieku, zaciągnął się do Legionów. Zmarł, nie wytrzymawszy trudów wojennych. Malował przede wszystkim portrety - zarówno reprezentacyjne, efektowne i eleganckie (Portret Heleny Modrzejewskiej, MNK), jak również skromne i kameralne. Tworzył też sceny myśliwskie, obrazy o tematyce wschodniej, bohaterskie sceny bitewne, rewie i przeglądy wojsk (Przegląd armii rumuńskiej, 1896).
Olej, deska, 22,5 x 17,5 cm,
sygn. l.d.: Tadeusz Ajdukiewicz.
Tadeusz Ajdukiewicz był artystą związanym z mecenatem arystokracji i dworów panujących; w tych kręgach zrobił prawdziwą karierę, a jego obrazy podobały się powszechnie. Studia malarskie rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Później kształcił się jeszcze w Wiedniu oraz w Monachium - w Akademii i w pracowni Józefa Brandta. Po studiach przez kilka lat jeździł po polskich dworach kresowych i malował portrety. Około 1877 wyjechał do Paryża, skąd, wraz z Władysławem Branickim wyjechał w - ważną dla jego przyszłej twórczości - podróż na Bliski Wschód. Około roku 1882 zamieszkał w Wiedniu, zajął pracownię po Hansie Makarcie, malując dla dworu cesarskiego i arystokracji. W 1893 bawił w Londynie, gdzie, m.in. portretował księcia Walii, w 1894 pracował na dworze sułtańskim w Konstantynopolu, następnie także w Sofii, Petersburgu i Bukareszcie. W Rumunii osiadł na dłużej jako malarz nadworny Karola I. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do kraju i, mimo starszego wieku, zaciągnął się do Legionów. Zmarł, nie wytrzymawszy trudów wojennych. Malował przede wszystkim portrety - zarówno reprezentacyjne, efektowne i eleganckie (Portret Heleny Modrzejewskiej, MNK), jak również skromne i kameralne. Tworzył też sceny myśliwskie, obrazy o tematyce wschodniej, bohaterskie sceny bitewne, rewie i przeglądy wojsk (Przegląd armii rumuńskiej, 1896).