Zofia Dembowska Romer uczyła się rysunku w prywatnej szkole wileńskiej I. Trutniewa. Tu kształtowały się jej pierwsze artystyczne upodobania. Naukę kontynuowała w Krakowie i Monachium pod kierunkiem prof. K. Rotha i S. Hollosy`ego. W latach 1903-1904 studiowała w Paryżu u znanego portrecisty J. E. Blanche`a oraz autora historycznych obrazów L. O. Mersona. Swoją artystyczną edukację zakończyła w Krakowie u prof. Józefa Siedleckiego, w Muzeum Baraneckiego. Jako profesjonalistka debiutowała w Krakowie w 1909 w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. W latach 1909-1913 jej prace były pokazywane na wielu wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.Trudno jest dziś określić, ile prac stworzyła Zofia Romerowa. Wiele z nich trafiło do rąk prywatnych. Sporo prac artystki znajduje się w litewskich muzeach: przeszło 80 w "Ausros" Muzeum w Szawlach, kilkaset rysunków i grafik w galerii Ciurlionisa w Kownie, jak również w Wilnie, Telszach i w Kielmach, Australii, Ameryce, Kanadzie, Anglii i Belgii. Szczególnie cenne wydają się portrety chłopów litewskich. Zachowane w klasycznym stylu, nie szukające dramatycznych, eksperymentalnych środków wyrazu, potrafiły zachować przekonujący charakter. Do portretów chłopów pozowali najczęściej mieszkańcy Żmudzi z okolic Cytowia.
Porter starszego mężczyzny, w kożuchu brązowym z kołnierzem, w baranicy - czapie ciepłej, zwężanej ku górze. Mężczyzna o twarzy pełnej doświadczenia życiowego patrzy na widza wzrokiem pytającym a jednocześnie bardzo wymownym. Przejmujący wizerunek z jednoczesnym kontaktem wzrokowym powodują niejaką bliskość z portretowanym.