Obraz przedstawia portret mężczyzny w popiersiu w ujęciu z prawego profilu, z zarostem i uśmiechem. W tle szkicowo potraktowane zabudowania dworu. Malowany szkicowo szerokimi plamami barwnymi w tonacji szarości, brązów, ugru, czerwieni. Należy do charakterystycznych studiów szkicowych artysty, powstał w Lusławicach - dworku Jacka Malczewskiego, obecnie posiadłość kompozytora Krzysztofa Pendereckiego.
Jacek MALCZEWSKI (1854-1929)
Studiował w SSP w Krakowie. Od 1872 r. u W. Łuszczkiewicza, F. Szynalewskiego, H. Grabińskiego, a nieco później u J. Matejki. W roku akademickim 1876-1877 studiował u E. Lehmana w Ecole des Beaux-Art w Paryżu. We wczesnej fazie twórczości malował realistyczne sceny związane z martyrologią Polaków po 1863 roku. Po 1890 r. ukształtował się symbolizm w twórczości artysty i powstają malowane w tej konwencji portrety, autoportrety i kompozycje rodzajowe.
Akwarela, papier, 31,3 x 41,3 cm,
sygn. p.d.: Jacek Malczewski/Lusławice 1926/październik.
Obraz przedstawia portret mężczyzny w popiersiu w ujęciu z prawego profilu, z zarostem i uśmiechem. W tle szkicowo potraktowane zabudowania dworu. Malowany szkicowo szerokimi plamami barwnymi w tonacji szarości, brązów, ugru, czerwieni. Należy do charakterystycznych studiów szkicowych artysty, powstał w Lusławicach - dworku Jacka Malczewskiego, obecnie posiadłość kompozytora Krzysztofa Pendereckiego.
Jacek MALCZEWSKI (1854-1929)
Studiował w SSP w Krakowie. Od 1872 r. u W. Łuszczkiewicza, F. Szynalewskiego, H. Grabińskiego, a nieco później u J. Matejki. W roku akademickim 1876-1877 studiował u E. Lehmana w Ecole des Beaux-Art w Paryżu. We wczesnej fazie twórczości malował realistyczne sceny związane z martyrologią Polaków po 1863 roku. Po 1890 r. ukształtował się symbolizm w twórczości artysty i powstają malowane w tej konwencji portrety, autoportrety i kompozycje rodzajowe.