Malarz. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, u F. Cynka, Wł. Łuszczkiewicza, I. Jabłońskiego, L. Wyczółkowskiego i T. Axentowicza. W 1897 roku wyjechał do Monachium, gdzie uczył się w szkole A. Ažbégo, a następnie w Akademii u J. C. Hertericha. Z Monachium przeniósł się do Paryża, gdzie wstąpił do szkoły Baila. W 1900 roku przebywał we Włoszech i uczestniczył w zajęciach Akademii Św. Łukasza w Rzymie. Po powrocie do kraju mieszkał w Krakowie, często jednak podróżował na Ukrainę i Wileńszczyznę. Brał udział w ruchu niepodległościowym i ochotniczo służył w polskim wojsku. Po roku 1914 zamieszkał w Wilnie, gdzie pracował jako nauczyciel oraz dekorator teatralny. Należał do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków i Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Malarzy. W 1936 roku przeniósł się do Białegostoku, gdzie aktywnie działał w towarzystwach krajoznawczych; wydawał przewodniki, pełnił funkcję prezesa Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Tworzył w konwencji XIX-wiecznego realizmu pejzaże - m.in. z Wileńszczyzny, Ukrainy, Suwalszczyzny i Białowieży oraz portrety (np. kilkakrotnie portretował Józefa Piłsudskiego).
Akwarela, papier;
32 x 23,8 cm w świetle oprawy
Sygnowany l.g.: Eug. Kazimirowski | Wilno | 1916
Malarz. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, u F. Cynka, Wł. Łuszczkiewicza, I. Jabłońskiego, L. Wyczółkowskiego i T. Axentowicza. W 1897 roku wyjechał do Monachium, gdzie uczył się w szkole A. Ažbégo, a następnie w Akademii u J. C. Hertericha. Z Monachium przeniósł się do Paryża, gdzie wstąpił do szkoły Baila. W 1900 roku przebywał we Włoszech i uczestniczył w zajęciach Akademii Św. Łukasza w Rzymie. Po powrocie do kraju mieszkał w Krakowie, często jednak podróżował na Ukrainę i Wileńszczyznę. Brał udział w ruchu niepodległościowym i ochotniczo służył w polskim wojsku. Po roku 1914 zamieszkał w Wilnie, gdzie pracował jako nauczyciel oraz dekorator teatralny. Należał do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków i Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Malarzy. W 1936 roku przeniósł się do Białegostoku, gdzie aktywnie działał w towarzystwach krajoznawczych; wydawał przewodniki, pełnił funkcję prezesa Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Tworzył w konwencji XIX-wiecznego realizmu pejzaże - m.in. z Wileńszczyzny, Ukrainy, Suwalszczyzny i Białowieży oraz portrety (np. kilkakrotnie portretował Józefa Piłsudskiego).