Początkowo uczył się w szkole realnej w Krakowie. W latach 1877-85 uczęszczał do krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie rysunku i malarstwa uczył się u Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. W 1882 otrzymał pierwszą nagrodę Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych "za wykreślenie perspektywiczne" przeznaczone być może do wydanego przez studentów Szkoły Sztuk Pięknych podręcznika Władysława Łuszczkiewicza "Nauka o formach architektonicznych użytych we włoskim renesansie XV i XVI w.". Następnie wyjechał do Monachium, gdzie jego pobyt juz w 1889 potwierdzony został sygnaturą obrazu "Portret mężczyzny w półpostaci". Od 1890 Pochwalski kontynuował naukę malarstwa w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiował tam do 1891. Uczył się w Malschule Alexandra Wagnera u Otto Seitza. Po powrocie do Krakowa przez wiele lat był nauczycielem rysunków i malarstwa na dwuletnich kursach dopełniających w szkole żeńskiej. Pod wpływem Jerzego Mycielskiego zdecydował się poświęcić konserwacji i restauracji zabytków dzieł sztuki. Był pierwszym zawodowym konserwatorem zabytków w Galicji. Był jednym z pierwszych członków powstałego w 1897 roku Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, a wg niepotwierdzonych informacji miał być też członkiem założycielem ZZPAP.
Niezwykle przejmujące spojrzenie mężczyzny w podeszłym wielu staje się najbardziej przyciągającym punktem obrazu. Wzrok jego, choć skierowany w stronę widza, jest jak gdyby nieobecny, zamyślony. Siwa broda, starannie przycięte długie wąsy, lekko zmierzwione włosy oddzielają twarz od reszty ciemnego tła. Reszta kompozycji, włącznie z ciemnym ubraniem portretowanego, potraktowana została już bardziej szkicowo.
Pastel, papier; 45 x 33,5 cm w świetle
Sygnowany p. d.: Pochwalski
Początkowo uczył się w szkole realnej w Krakowie. W latach 1877-85 uczęszczał do krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie rysunku i malarstwa uczył się u Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. W 1882 otrzymał pierwszą nagrodę Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych "za wykreślenie perspektywiczne" przeznaczone być może do wydanego przez studentów Szkoły Sztuk Pięknych podręcznika Władysława Łuszczkiewicza "Nauka o formach architektonicznych użytych we włoskim renesansie XV i XVI w.". Następnie wyjechał do Monachium, gdzie jego pobyt juz w 1889 potwierdzony został sygnaturą obrazu "Portret mężczyzny w półpostaci". Od 1890 Pochwalski kontynuował naukę malarstwa w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiował tam do 1891. Uczył się w Malschule Alexandra Wagnera u Otto Seitza. Po powrocie do Krakowa przez wiele lat był nauczycielem rysunków i malarstwa na dwuletnich kursach dopełniających w szkole żeńskiej. Pod wpływem Jerzego Mycielskiego zdecydował się poświęcić konserwacji i restauracji zabytków dzieł sztuki. Był pierwszym zawodowym konserwatorem zabytków w Galicji. Był jednym z pierwszych członków powstałego w 1897 roku Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, a wg niepotwierdzonych informacji miał być też członkiem założycielem ZZPAP.
Niezwykle przejmujące spojrzenie mężczyzny w podeszłym wielu staje się najbardziej przyciągającym punktem obrazu. Wzrok jego, choć skierowany w stronę widza, jest jak gdyby nieobecny, zamyślony. Siwa broda, starannie przycięte długie wąsy, lekko zmierzwione włosy oddzielają twarz od reszty ciemnego tła. Reszta kompozycji, włącznie z ciemnym ubraniem portretowanego, potraktowana została już bardziej szkicowo.