Herb „Trąby“ widoczny na czapraku sugeruje, że portret przedstawia małą księżniczkę z rodziny Radziwiłłów. Juliusz Kossak zyskał sławę, między innymi dzięki tak znakomitym reprezentacyjnym portretom konnymi. Malowane przez niego wizerunki jeźdźców cechowały przede wszystkim majestatyczne rumaki o znakomicie wymodelowanych i upozowanych sylwetkach oraz wysmakowana kolorystyka. Doskonała znajomość budowy i ruchu konia, które Kossak studiował w paryskich ujeżdżalniach, pozwalały mu na wirtuozerskie przedstawienie wierzchowców. W prezentowanej akwareli wzrok przyciąga wyraziście potraktowany pierwszy plan. Widzimy ujętego w perspektywicznym skrócie, statycznie ustawionego kucyka, na którego grzbiecie bezpiecznie siedzi mała, około dwuletnia, księżniczka Radziwiłłówna. Tło artysta potraktował malarsko, wykorzystując w pełni możliwości, jakie daje technika akwareli. Przejrzystościami i rozpływem farby wprawnie ukształtował delikatne obłoki na błękitnym niebie, podkreślając tym samym sielskość całej sceny. Kompozycję utrzymał w charakterystycznej dla portretowych przedstawień gamie brązów, bieli, błękitów i zieleni.
Obraz reprodukowany w:
– K. Olszański, Juliusz Kossak, Kraków 2000, s. 276, nr 539 [Dziewczynka na kucu na tle zamku].
akwarela, karton
50,7 x 41 cm
sygn. p.d.: Juliusz Kossak | 1885
Herb „Trąby“ widoczny na czapraku sugeruje, że portret przedstawia małą księżniczkę z rodziny Radziwiłłów. Juliusz Kossak zyskał sławę, między innymi dzięki tak znakomitym reprezentacyjnym portretom konnymi. Malowane przez niego wizerunki jeźdźców cechowały przede wszystkim majestatyczne rumaki o znakomicie wymodelowanych i upozowanych sylwetkach oraz wysmakowana kolorystyka. Doskonała znajomość budowy i ruchu konia, które Kossak studiował w paryskich ujeżdżalniach, pozwalały mu na wirtuozerskie przedstawienie wierzchowców. W prezentowanej akwareli wzrok przyciąga wyraziście potraktowany pierwszy plan. Widzimy ujętego w perspektywicznym skrócie, statycznie ustawionego kucyka, na którego grzbiecie bezpiecznie siedzi mała, około dwuletnia, księżniczka Radziwiłłówna. Tło artysta potraktował malarsko, wykorzystując w pełni możliwości, jakie daje technika akwareli. Przejrzystościami i rozpływem farby wprawnie ukształtował delikatne obłoki na błękitnym niebie, podkreślając tym samym sielskość całej sceny. Kompozycję utrzymał w charakterystycznej dla portretowych przedstawień gamie brązów, bieli, błękitów i zieleni.
Obraz reprodukowany w:
– K. Olszański, Juliusz Kossak, Kraków 2000, s. 276, nr 539 [Dziewczynka na kucu na tle zamku].