Uczył się w gimnazjum w Zwiahlu, w roku 1918 wyjechał do Warszawy, gdzie uczęszczał do prywatnej szkoły malarstwa Konrada Krzyżanowskiego. W latach 1923-1926 studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. W roku 1938 wyjechał do Wisły na Śląsku Cieszyńskim, gdzie osiedlił się w willi o nazwie "Światłocień". Dziś ulica, na której mieszkał, nosi jego imię. Kuryatto był wybitnym portrecistą, malował także pejzaże. Posługiwał się głównie techniką olejną, ale uprawiał także temperę i pastel. Pozostawił wiele portretów kobiecych, m.in. żony i Zofii Kossak-Szczuckiej. Dużą część jego dorobku stanowią studia portretowe górali wiślańskich. W okresie międzywojennym malował widoki ze Śląska, Kazimierza Dolnego, Krzemieńca, wybrzeża Bałtyku. Po drugiej wojnie światowej malował główne pejzaże z okolic Wisły. Uprawiał również malarstwo ścienne, projektował okładki książek i plakaty. Jego obrazy znajdują się w zbiorach licznych muzeów, m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Okręgowego w Bielsku-Białej, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Zofii Kossak w Górkach Wielkich.
Prezentowany obraz przedstawia kobietę w mundurze wojskowym, z karabinem. Portretowana ma na piersi dwie odznaki: Srebrny Krzyż Zasługi oraz drugą, bliżej nierozpoznaną. Jest ona najpewniej komendantką Organizacji Przysposobienia Wojskowego Kobiet do Obrony Kraju. Organizacja ta powstała w roku 1928; celem było wychowanie fizyczne, przysposobienie wojskowe kobiet oraz przygotowanie instruktorek do wojskowej pomocniczej służby kobiet na wypadek wojny.