Malarz, uczeń warszawskiej SSP w pracowniach Kokulara, Hadziewicza i Piwarskiego (1844-1850). Studia kontynuował w Paryżu, tutaj zaprzyjaźnił się z Gersonem i Cyprianem Norwidem. Naukę uzupełniał w Rzymie w Akademii św. Łukasza oraz we Florencji. Po powrocie do kraju zajął się bardzo intensywnie pracą twórczą, poza tym organizował wystawy malarstwa, pisał artykuły o sztuce, wygłaszał odczyty. Wystawiony w 1870 w Paryżu pastelowy portret znanej śpiewaczki Adeliny Patti przyniósł artyście ogromny rozgłos, otrzymał wiele nowych zamówień i wykonał kilka replik tego portretu. Ok. 1873 osiadł na stałe w Warszawie. Artysta uprawiał głównie twórczość portretową, posługując się techniką olejna i pastelową. Malował znane postacie ze środowiska artystycznego i życia publicznego, a także postacie historyczne. Wydana w technice litografii teka z wizerunkami królów polskich oraz wybitnych postaci historycznych , m.in. Skargi, Kochanowskiego, Kopernika, przyniosła artyście dużą popularność. Poza twórczością portretową malował sceny rodzajowe, obrazy religijne, kompozycje na motywach literackich, jego pastelowe pejzaże wysoko oceniał J.I. Kraszewski.