Mieczysław Reyzner studiował malarstwo w akademiach wiedeńskiej i monachijskiej w latach 1880-1886. Od 1888 roku działał w Paryżu, gdzie otworzył elegancką pracownię niedaleko Ogrodu Luksemburskiego. Zyskał wówczas popularność jako utalentowany pejzażysta i portrecista. W 1892 roku stworzył cykl przedstawień ludzi starych. W tym czasie wydawnictwa spopularyzowały jego trzy symboliczne kompozycje Poranek, Południe, Noc, zaprezentowane po raz pierwszy na wystawie powszechnej w 1889 roku. W 1897 roku przeniósł się na stałe do Lwowa. Potem wyjeżdżał jeszcze do Holandii i Danii. Malował sceny rodzajowe, kompozycje religijne i pejzaże, ale największe uznanie znajdowały u publiczności jego portrety. Lubował się w oddawaniu delikatnej karnacji. Obok prac olejnych pozostawił liczne pastele. Wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i we Lwowie. W 1894 roku przyznano mu medal na wystawie krajowej we Lwowie. Jego dzieła znajdują się między innymi w muzeach Lwowa oraz w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.