"Wytworność - wyraz ten określa najlepiej cechę dominującą twórczość Axentowicza. Nie ma tu nic jaskrawego, krzyczącego, wyrywającego się z przestrzeni. Miara kładzie swe piętno na wszystkim, nie znosząca zbyt śmiałych akcentów barwy, ani zdecydowanych, silnych konturów kształtu, miara zestrajająca szczegóły do łagodnej harmonii, która działa skupieniem i spokojem. Axentowicz nie czerpie swoich najsilniejszych wrażeń z przyrody, uderza go kształt ciała ludzkiego i postaci ludzkiej - głowa przede wszystkim, a mianowicie głowa kobiety. Jego właściwy rodzaj to owe, tak dobrze znane, główki zasmucone, zadumane, marzące, ciche, słodkie, anemiczne główki kobiet buduarowych, kwitnących w cieplarni, z dala od surowego podmuchu wiatru i palących promieni słońca, kobiet, których zupełna bierność stanowi tajemnicę wdzięku, które uwielbia się jak kwiaty, które się tuli jak jedwabie i koronki, które z życiem mają to tylko wspólnego, że żyją..." pisał Antoni Chołoniewski na łamach "Świata" w 1906 r.
Teodor AXENTOWICZ (1859-1938)
W latach 1878-1882 studiował w ASP w Monachium w pracowni G. Hackla, A. Wagnera i G. Benczura. W latach 1895-1934 był profesorem SSP w Krakowie oraz w latach 1910 i 1927-1928 rektorem tejże uczelni. Malował portrety, pejzaże, sceny rodzajowe, motywy huculskie i kwiaty. Wystawy w TPSP w Krakowie, Lwowie i PZSP w Warszawie.
Pastel, akwarela, tektura, 58 x 47 cm,
sygn. śr. l.: T. Axentowicz.
"Wytworność - wyraz ten określa najlepiej cechę dominującą twórczość Axentowicza. Nie ma tu nic jaskrawego, krzyczącego, wyrywającego się z przestrzeni. Miara kładzie swe piętno na wszystkim, nie znosząca zbyt śmiałych akcentów barwy, ani zdecydowanych, silnych konturów kształtu, miara zestrajająca szczegóły do łagodnej harmonii, która działa skupieniem i spokojem. Axentowicz nie czerpie swoich najsilniejszych wrażeń z przyrody, uderza go kształt ciała ludzkiego i postaci ludzkiej - głowa przede wszystkim, a mianowicie głowa kobiety. Jego właściwy rodzaj to owe, tak dobrze znane, główki zasmucone, zadumane, marzące, ciche, słodkie, anemiczne główki kobiet buduarowych, kwitnących w cieplarni, z dala od surowego podmuchu wiatru i palących promieni słońca, kobiet, których zupełna bierność stanowi tajemnicę wdzięku, które uwielbia się jak kwiaty, które się tuli jak jedwabie i koronki, które z życiem mają to tylko wspólnego, że żyją..." pisał Antoni Chołoniewski na łamach "Świata" w 1906 r.
Teodor AXENTOWICZ (1859-1938)
W latach 1878-1882 studiował w ASP w Monachium w pracowni G. Hackla, A. Wagnera i G. Benczura. W latach 1895-1934 był profesorem SSP w Krakowie oraz w latach 1910 i 1927-1928 rektorem tejże uczelni. Malował portrety, pejzaże, sceny rodzajowe, motywy huculskie i kwiaty. Wystawy w TPSP w Krakowie, Lwowie i PZSP w Warszawie.