Kazimierz Pochwalski kształcił się pod kierunkiem J. Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz u A.Wagnera i O.Seitza w Akademii Monachijskiej, a następnie w Wiedniu i w Paryżu. Podróżował do Włoch, Grecji, Egiptu i Turcji. Od 1893 stale mieszkał w Wiedniu, gdzie w latach 1894 - 1918 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych. W swej twórzczości zasłynął przede wszystkim jako portrecista, wysoko ceniony za mistrzostwo techniczne i umiejętność trafnej charakterystyki modela. Portretował, m.in., cesarza Franciszka Józefa, Henryka Sienkiewicza, z którym był zaprzyjaźniony (MN Kraków), Włodzimierza Dzieduszyckiego (MN Wrocław) i szereg postaci z kręgów dworu i arystokracji. Po 1918 mimo nieustającej popularności i powodzenia na stałe powrócił do rodzinnego Krakowa.
olej, tektura;
40 x 31 cm w świetle ramy
sygn. u dołu Kaz.Pochwalski 1935
Kazimierz Pochwalski kształcił się pod kierunkiem J. Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz u A.Wagnera i O.Seitza w Akademii Monachijskiej, a następnie w Wiedniu i w Paryżu. Podróżował do Włoch, Grecji, Egiptu i Turcji. Od 1893 stale mieszkał w Wiedniu, gdzie w latach 1894 - 1918 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych. W swej twórzczości zasłynął przede wszystkim jako portrecista, wysoko ceniony za mistrzostwo techniczne i umiejętność trafnej charakterystyki modela. Portretował, m.in., cesarza Franciszka Józefa, Henryka Sienkiewicza, z którym był zaprzyjaźniony (MN Kraków), Włodzimierza Dzieduszyckiego (MN Wrocław) i szereg postaci z kręgów dworu i arystokracji. Po 1918 mimo nieustającej popularności i powodzenia na stałe powrócił do rodzinnego Krakowa.