Bretonia oraz południowe rejony Francji były miejscami, do których Hayden często wyjeżdżał na studyjne plenery i w których szukał inspiracji do swojej pracy twórczej. Bywał w takich miejscowościach, jak Pont-Aven, Le Pouldu czy Doëlan. Początkowo portrety Haydena miały dość uproszczoną formę, następnie tworzył je w realistycznej konwencji, często z odwołaniem do sztuki dawnych mistrzów. W latach 20 i 30-tych typowa dla jego portretów była masywność proporcji modelek, zastosowanie światłocienia czy precyzyjne oddanie karnacji malowanych postaci. "Portret kobiety w bretońskim czepcu" zachwyca zastosowaną kolorystyką i mistrzostwem wykonania. Jest jedną z najciekawszych prac Henryka Haydena.